the road to guantanamo

• bize sadece haber vermek istedikleri şeyleri haber veren ajanslardan ötürü guantanamo’dan habersiz olduğumuzu hatırlatan kurgu-belgesel . böyle bir ortamda guantanamo’da yaşananları kurgu-belgesel olarak çekmek bile yürek işi.
  
  the road to guantanamo, sinema sanatı açısından 56ncı berlin film festivalinde yönetmenlerine (michael winterbottom ve mat whitecross) “en iyi yönetmen” için verilen gümüş ayı ödülü kazandırmış bir film.
  
  bu ikiliyi bu filmden önce piyasada iyi bilinen 9 songs filmini çekmişler.
  
  the road to guantanamo filminde aslında ebu gureyb’de ajanslardan geçilen fotoğrafların verdiği rahatsızlıktan öte bir rahatsızlık görülmüyor. filmi anlatan ya da yorumlayanların genelde üstünde durduğu şey de “bu yaşananlar herkesin başına gelebilir” fikri. ama biz bunu daha önce de biliyorduk diyesim de gelmiyor değil bu anlatımlar karşısında. buna rağmen filmi önemsiz bulduğum düşünülmesin. aksine yıllardır öldürülen, işkence gören, üzerine çok çeşitli senaryolar oynanan müslüman halkların kendi hikayelerini anlatamamalarının karşısında nadir de olsa böyle hikayeler anlatma cesaretini gösteren insanlar çıkmasını görmek beni mutlu ediyor.
  
  film ailesinin bulduğu bir hatunla evlenmek için ingiltere’den yola çıkıp pakistan’a oradan da afganistan’a giden bir genç çocuk ve diğer üç arkadaşının yol hikayesi şeklinde başlıyor. ve inanılmaz olaylar yaşayarak kendilerini guantanamo’da bulmalarıyla devam ediyor. son sahnelerde olayların kendilerine etkileri üzerine konuşuyorlar. o kısımlar cidden beni çok etkiledi. her işkence görüntüsünde amerika’ya ve işbirlikçilerine küfreden ben işkencenin en alasını gören bu çocukların konuşmalarını sadece şaşkınlıkla izledim.
  
  aklımda kaldığı kadarıyla bir tanesi: “bu yaşananlar beni dinimi yaşamaya sevketti. eskiden ibadetlerim düzenli değildi artık düzenli ibadet ediyorum” diyordu son cümlelerinde. bir diğeri: “bu olayı yaşamadan önce bu kadar dayanıklı değildim. şimdi kendimi çok daha güçlü hissediyorum.” diyordu. bunlar kolay kolay edilebilecek laflar değil. bu lafları edebilmek için işkence denen imtihanı sabırla vermek çok zor iş.
  
  filmi google’ın video hizmeti sunduğu sayfalarında bile bulmak mümkün.
  
  (bkz: guantanamo laboratuvarı)