kaze tachinu

• new york film festivali kapsaminda erkenden izleme firsati edindigim film.
  
  --- spoiler ---
  
  gittik gorduk; gorduk de, ben biraz hayal kirikligi yasadim acikcasi. kac senedir miyazaki filmi izlemiyordum, oyle bir hevesle, oyle bir heyecanla gittim; filmi buyuk bir ilgiyle izledim, jiro'nun hayal dunyasini epeyce begendim, karakterlerin cogunu basarili buldum (ornegin patronlar ve jiro'nun yakin arkadasi), anlatilan zamanlar ozellikle depremler daha etkileyici olamazdi diye dusunuyorum...
  
  ama, ama... ben tam da bir miyazaki hissayatina kapilamadan bitti de gitti film. jiro ile esinin tanismalari, kagit ucak ile flortlestikleri sahneler o kadar guzeldi ki! ya ama sonrasi? kizcagiz bir turlu hikayeye dahil olamadi gitti; hastalandi, uzulduk. sehre dondu, uzulmeye devam ettik. jiro'nun daha siirsel, daha dus dunyasina yatkin, daha romantik davranmamasina kahrolduk. en son da ne oldu, ne bitti anlayamadan, filmle beraber gitti kizcagiz.
  
  keza kucuk kiz kardes icin de benzer bir durum vardi: ilk baslarda sempatik hareketleri ile cok sevdirdi kendini; sonra kayboldu gitti. bir ara yeniden cikti, sonra yine hikayede cok etkisi olmadan gidiverdi. keske hikayenin daha cok parcasi olsaydi, keske daha cok gorseydik kendisini...
  
  --- spoiler ---
  
  neyse kisacasi, bekledigimi bulamadim ben bu filmde, ama bir tane daha miyazaki yapimi gorebildigim icin minnetarsizlik da yapiyor degilim kesinlikle hayata karsi.