dialog im dunkeln

• hem bireysel bir tecrübeyi hem toplumsal bir sorumluluğu hem de duyarlılığı bir arada barındırması sebebi ile fazla doyurucu bir sergi
  
  öncelikle gidip tecrübe etmek isteyenler için ön bilgi ;
  
  sergi alanı , gayrettepe metro istasyonunun çıkışında ayrılmış bölümde olmak ile beraber,seçtiğiniz saat aralığında ( ki seanslar 15 dk da bir) 8 erli gruplar halinde içeri alınıyorsunuz , elinizde yön bulmanıza yardımcı bastonlar veriliyor ve ön bilgilendirmeden sonra kusursuz deneyim, ışık izolasyonunun harika olduğu bir mekanda sizi görme engelli rehberinizin karşılaması ile başlıyor.
  
  içeride sizi gözünüzden başka her türlü duyunuza hitap edecek deneyimleri bir bir yaşıyorsunuz, manavdan meyve reyonlarına bakıp tramvaya binmeye, istiklal caddesinde taksim'in sesine, vapura binme deneyimine kadar birçok şeyi tecrübe etmenize imkan tanıyan bir sergi
  
  serginin sonunda "asıl görmeyen benim aslında" diyorsunuz,kendi duyularınızı sorguluyorsunuz, ne kadar körelmiş olduğunuzu, aslında ne kadar donanımlı olduğunuzu ve fakat kendimizi ne kadar kıstırdığımızı, ne kadar fabrikalaştığımızı. daha da önemlisi görme engellilerle empati yapıyorsunuz , bu konudaki farkındalığınız artıyor ki sergi sonrası bulduğumuz sohbet fırsatında da rehberimizin sözleri bunları doğruluyor. ihtiyaçları olan yardımdan çok empati, anlayış. hem vatandaş düzeyinde hem de bürokratik düzeyde. bir de ricası vardı rehberimizin, "bize destek olmaya çalışırken lütfen kolumuza girmeyin bu hoş bişey değil bizim için, yardım talebinizden sonra gerekirse biz sizin kolunuza gireriz"
  
  gerçek görme engellilerin onların mı yoksa bu entryi okuyabilenlerin mi olduğunu sorgulatan sergi , gidiniz efendim.