talat içöz

• yaşarken tanıma fırsatına eriştiğim, tanıyıp tanıyabileceğiniz en insan, en sıcak, en sevgi dolu, en şiir seven adam. uşak'ta keyif sanat kahvesinin sahibi, belki de öğretmeni demek daha doğru çünkü oraya gelip oturan hiç kimse müşteri olmadı, onun öğrencileri oldu. düzenlediği şiir, öykü akşamlarıyla bir çok insana edebiyat sevgisi aşıladı, bir çok insanın derdini dinledi, bir çok insana abilik, babalık yaptı.
  
  bir gün, aniden çok yoruldu, ben gidiyorum dedi, gitti. birdenbire kopan, insanı şok eden, sağır eden, dilsiz eden, kör eden bir çığlıktı gidişi. herkesin elini, kolunu bağladı. neyse ki o tanıdığı insanlara sözcükler bırakmıştı, herkes yazdı, çizdi böylece onun ardından. yüzlerce genç keyif sanat kahvesinin duvarlarını doldurdu o sözcüklerle.
  
  şimdi hala her hafta kızları tarafından düzenleniyor o güzelim şiir akşamları, hala kahve kokuyor bıraktığı güzel mekan, onun eksikliği hep var, hep de var olacak ama dedik ya işte iyi ki sözcükler var.
  
  bugün yazdım bunları, çünkü bugün onun doğum günü ve bugün daha çok okunmalı şiirler ve öyküler, onun anısına.