ankara'yı sevmek

• ankara'yı sevmek bozkırı sevmektir, kışın kuru ayazını, yazın kuru sıcağını... gri binaların arasından çorak dağlara batan kırmızı güneşi sevmektir ankarayı sevmek. serin yaz akşamlarında balkonda bira içmeyi, kışın kar altında eymir'de mangal yakmayı, donmuş gölün üzerinde paten yapmayı sevmektir.
  
  ankarayı'sevmek, biraz da durağanlığı sevmektir. çocukluk arkadaşlarını ergin yaşında da her gün görmeyi sevmektir. yapılacak bir şeyler bulunamayınca (çoğunlukla bulunamaz) kıtır piliç ya da papsi'de bira içmeyi sevmek, akşamları aynı insanlarla aynı mekanlara gitmeyi sevmektir ankarayı sevmek...
  
  ankarayı sevmek aslında zoru sevmektir. çünkü ankara, kendini kolay sevdirebilen bir yer değildir. başka şehirler gibi insanı ilk bakışta kendine aşık edemez... doğal güzellikleri, tarihi yerleri, kültürel etkinlikleri sınırlıdır. bu yüzden ankarayı sevmek emek ister, çaba ister. ankarayı sevmek, sevmeyi bilmek ister...