hırsızlığı içine sindirebilen halk

• itiraf ediyorum bunlardan birisi de benim.
  
  şöyle ki;
  bir sosyal hizmet kuruluşunda çalışıyorum ve insanlar sürekli bir takım yardımlar alabilmek için talep edilen evrakları toplayıp getiriyorlar. çoğu zamanda bu evrakları ben kontrol ediyorum. abartmıyorum ortalama her beş kişiden birisi ya tapusunu unutmuş oluyor, ya tarım gelirini göstermiyor, ya aile içerisinde üç sgk evrağı var ise ikisini ibraz ediyor birisini arabada unutuyor ve benzeri bir sürü tantana. yemin ediyorum resmi evrağın üzerinde bok gibi yazısı ile oynama yapan dangozları gördü bu gözler. ama eminim işini oldukça iyi yapan birçok sahtekarda gözümüzden kaçıyordur. çok büyük bir kısmı üst denetim mercilerinden geri dönüyordur. ama belkide birileri amacına ulaşıyordur. bilemiyorum.
  
  bu tip insanlara ilk zamanlar çok sinirleniyordum, bağırıp çağırıyordum, işlerinin olmaması için bir ton yokuş yapıyor bir sürü yeni evrak istiyordum. ama yoruldum, her gelen böyle küçük sahtekarlıklar yapmaya başladıkça bir süre sonra ben bu durumu kanıksadım. evet evet yanlış okumadınız; ben sahtekarlığı hırsızlığı sıradan, normal bir olay gibi görmeye başladım. kaldı ki büyük çoğunluğu evraklarını hiç saklamasalar dahi sosyal yardımları alabilecek yoksulluktalar. artık gayet kibarca evrak saklayanlara "şu şu şu eksik tamamlayıp getiriniz" deyip gönderiyorum. tamamlandıktan sonrada dosyanın üzerine evraklarını saklamaya çalıştı diye küçük bir not düşerek ilgili birime gönderiyorum ki dikkatli olsunlar. zaten bağırıp çağırınca, halkı hor gören burnu büyük memurlar oluyoruz. ne gerek var ki...
  
  kumaş bu millet... bu kumaştan da ancak böyle bir eser ortaya çıkabilirdi, şaşıracak bir durum yok. düzen bu, toplum bu. bize kalan ise; bu saçma sapan yaşam tarzı içerisinde mümkün oldukça az kirlenerek yaşamak ve geberip gitmek.