castlevania lords of shadow

• büyüleyici müzikleriyle, büyüleyici mekanlarıyla ve oldukça ketum olmakla beraber beklenmedik bir şekilde oyunun sonunda bir anda, ancak gayet başarılı bir şekilde bağlanan hikayesiyle gerçek bir sanat eseri olduğunu düşündüğüm enfes oyun. oyunun geneline hakim olan umutsuz, boğuk, kasvetli ve tedirgin hava, sanki bir şeyler söylemek istiyormuş ama hiçbir zaman da söylemeyecekmiş gibi duran hikaye anlatımı oyun sonuna kadar bu şekilde devam ediyor. bunun tamamen bilinçli bir yapımcı tercihi olduğunu ve oyun hikayesi açısından anahtar bir seçim olduğunu da oyunu bitirene kadar anlayamıyorsunuz. zaten birçok oyuncunun bu şekilde oyunu hiçbir şey anlamadan yarıda bıraktığını sanıyorum. ancak sabrın sonu selamettir atasözünün güzel örneklerinden olan bir oyundan söz ediyoruz burada. zaten kojima işin içindeyken kötü bir sonuç beklemek doğru olmazdı. hideo kojima'nın kötü bir projede yer alamayacağına olan inancım sebebiyle sonuna kadar oynadım ve gerçekten de inancımın haksız olmadığını gördüm. oyunun sonundaki efsanevi cutscene ise devam oyununun gümbür gümbür geldiğini haber veriyor. oyunla ilgili yapılabilecek bir eleştiri belki de oyunun böylesi sanatsal bir hikayeyi anlatmak için hack and slash action (devil may cry, god of war, darksiders, bayonetta, vs.) gibi anlatılan hikaye ile taban tabana zıt bir oyun türünü seçmiş olması. oyun kendisinden beklenen aksiyonu hiçbir zaman oyuncuya vermiyor. zaten böyle bir niyeti olmadığını da uzun süre anlayamıyorsunuz. gerçi hack and slash yerine başka ne tercih edilebilirdi bilemiyorum. tarihsel castlevania serisine güncel olarak en uygun oyun türünün hack and slash olduğunu düşünüyorum zira.
  
  serinin devam oyunu castlevania lords of shadow 2 ise oynanış, aksiyon, vs. gibi birçok yönden daha başarılı bir oyun olmasına rağmen sanatsallık açısından los1 kadar başarılı bir yapıt ortaya sunamıyor. gabriel belmont'un iki oyun arasında geçirdiği kişilik değişimi ise inanılmaz derecede (ki aslında bu oldukça normal bir şey). hikayesi de bir o kadar ilgi çekici, ancak sanıyorum los1 hikaye konusunda daha başarılı. los2'yi de çok beğenerek oynamış ve bitirmiştim, ancak los1 daima benim için özel olan yerini koruyacak.
  
  óscar araujo'nun büyüleyici kompozisyonu ile soundtrack'ten seçtiğim üç nadide eser:
  http://www.youtube.com/watch?v=gmuz8b2pgac
  http://www.youtube.com/watch?v=bnrdbiscxhm
  http://www.youtube.com/watch?v=y8uqy9l_xtk
  
  "benim oyunu oynayıp bitirecek vaktim/becerim yok, ancak oturayım film gibi izleyeyim öyle bi imkan varsa" diyenler için oyunun ara sahneleri ve bir miktar gameplay kullanılarak oluşturulmuş güzel bir movie:
  http://www.youtube.com/watch?v=nm81xmwakog
  
  o zaman bu entry'yi karizmatik bir gabriel belmont aforizması ile bitirelim: "oblivium sempiternum daemonis!"