şişe domatesi

• memlekette dipfriz ^** yokken, annelerin kışın domates bulabilmek ve yemeklerde kullanabilmek için geliştirdikleri domates saklama yöntemidir. salçadan tamamıyle farklıdır bu şişe domatesi, bildiğin domatestir, yemeğin içinden çıkar.
  
  şişe domatesi yapmak için, çürüğü olmayan sert domateslere ihtiyaç vardır. evde aynı esnada domates salçası da yapılmaktaysa, domates kasalarının içinden düzgün domatesler seçilir. şişe domatesinde esas olan, kabuklarından ve çekirdeklerinden arındırılmış domates dokularının şişelere tıkılmasıdır.
  
  peki bunca domatesin kabuğunu nasıl soyacağız? tabii ki kaynar suyla efendim. büyük bir kapta sürekli kaynamakta olan suyun içine domatesler atılır ve 30 sn kadar sonra çıkarılır. bu işi genelde baba yapar. çocuklar kendi üretim bantlarına iletilen domateslerin yavşamış kabuklarını soymakta iken, anne de bu banttan kendine gelen domatesleri ikiye kesmekle meşguldur. domatesler ikiye kesildiğinde açıkta kalan çekirdekleri, 5 parmağın o çekirdek alanlarına sokuşturulması suretiyle çıkarılır. kabuksuz ve çekirdeksiz kalan domatesler başka bir kaba alınır.
  
  daha sonra ailenin tüm üyeleri bir araya gelerek domatesleri kesmeye başlarlar. bu sırada bütün parmak derileri, asitten ve ıslaklıktan yumru yumru olur. kesme esnasında bol bol da domates yenir. üst baş batar falan. kesilen domateslere, her beş kiloya bir gram şeklinde salisilik asit ilave edilir ^**. böylece domateslerin korunması sağlanır.
  
  daha sonra domatesler şişelere doldurularak üstlerine bir parmak kalınlığında zeytinyağı ilave edilir. bu, şişe içindeki domateslerin hava almasını engeller. kış geldiğinde domatesler şişeden direk yemeğe dökülmek suretiyle kullanılır.
  
  ha ben bunları niye yazdım, at deep freeze'e kurtul diyor insan. ama işte, gelenek, çocukluk hatırası. yarın öbürgün birinin aklına gelir de, bir zamanlar bizim evde böyle bir atraksiyon vardı diye düşünen bünyeler yapmak isterler belki. işte tarifi budur efendim. geçmişini unutanın geleceği de olmaz zira.