omoide no mani

• dostluk ve aile kavramlarına çok naif bir açıdan yaklaşan, sevgi ve yalnızlık dolu bir hikâye. şarkısı ayrı bir güzel, priscilla ahn söylemiş.
  
  --- spoiler ---
  
  "marnie. mavi penceredeki hapis kız."
  
  --- spoiler ---
  
  olmadı pek arkadaşım büyürken
  kendimle yetinmeyi öğrendim ben
  sadece ben, sadece ben, sadece ben.
  ve normal görünecek bu bakınca bana dışardan
  
  seviyorum okulda tek başıma yemeyi nasılsa
  o yüzden kalacağım burada
  tam burada, tam burada, tam burada
  ve normal görünecek bu bakınca bana dışardan
  
  oturuyorum odamda bir başıma
  mehtapla geçen saatlerden sonra
  düşünüyorum adımı kim biliyor ki diye
  ağlar mıydın ölsem, yüzümü hatırlar mıydın?
  
  o yüzden terk ettim evimi
  toplayıp pılımı pırtımı uzaklara gittim
  kaçtım geçmişimden bir gün ve güldüm,
  güldüm, güldüm, güldüm
  ve normal görüneceğim bana dışardan bakana
  
  bazen yolumu yitiriyorum,
  bazen aklım karışıyor
  bazen de aslında hiç iyi olmadığımı fark ediyorum
  ve ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorum
  
  oturuyorum odamda bir başıma
  mehtapla geçen saatlerden sonra
  düşünüyorum adımı kim biliyor ki diye
  ağlar mıydın ölsem, yüzümü hatırlar mıydın?
  
  fine on the outside