sevilen kitabın bir paragrafı

• "çünkü öyle güzel bir kafaydı ki çocukluk mereti, bugüne kadar ne içtiysem, ne denediysem, hiçbiri beni tekrar oraya götüremedi. nasıl götürsün? tanıdığımız herkesin hayatta olduğu, ölümsüz yıllardı o zamanlar. herkes çivi gibi, dipdiri ayaktaydı. teyze, amca dediğimiz insanlar dahi en fazla bizim şimdiki yaşımızdaydı. inanmıyorsan git bak,bütün o teyzeler hâlâ en vatkalı, en permalı halleriyle ordadırlar. rüya gibi... sanırım bu nedenle rüyalarımda çocukluğumu görmüyorum. bir rüyanın rüyası kolay kolay görülmüyor."
  
  (bkz: muhtelif evhamlar kitabı)
  (bkz: ömür iklim demir)