yalnız avlanan tanrıça

• kitabın konusu olan bu 2 aylık ilişkinin komik özelliği, jean seberg'in biyografilerinde fuentes'in adının geçmemesi. seberg meksika'dan bahseder, ama fuentes'ten değil de carlos ortiz'den. fuentes ise jean seberg'in tek cümle etmeye değer bulmadığı bu ilişki hakkında bir kitap yazıyor.
  
  kitap karakterlerinden birinin fuentes olması ve hikaye içinde onun da kurulması kitabı ilginçleştiriyor. mesela hikayeye sevmeyi hiç bilmediğinden bahsederek başlıyor fuentes. asıl tutkusunun edebiyat olduğundan bahsediyor. bir anda, seberg'le ya da kadınlarla kurduğu sıradanlaşıyor; kadınlara o tutkuyla bağlanmadığı için asla terk edilemeyecek, en başından itibaren terk etmiş bir konuma yerleşiyor. seberg ise yalnız, özgüvensiz, işine tutkuyla bağlı olmadığı için hayatı eksik olan, garip insanlarla beraber olarak hayatındaki bu eksikliği doldurmaya çalışan bir kadın olarak resmediliyor.
  
  bütün bunlarla söylemek istediğim şey basitçe fuentes'in kendini iyi, jean seberg'i kötü gösterdiği değil. sadece kitapta gördüğümüz şey jean seberg değil, fuentes'in jean seberg anlatısı. ilişkiden 20 yıl sonra kurulan bir hikaye; asıl soru da bu hikayenin nasıl kurulmuş olduğu.