we don't live here anymore

• film hakkinda soylenecek ilk soz, muziklerle ilgili. kesinlikle son zamanlarda rastladigim en iyi film muziklerine sahip film. baslarda bir dansin gerisinde caliyor ve tum sure boyunca filme eslik ediyor, filmi daha guzel, daha muthis kiliyor. su gibi, siir gibi, sihir gibi bir muzik calan.
  filmde zaman zaman tempo dusse bile, oyuncularin performansi filmi hep daha yuksege cekiyor. laura dern, muthis oynuyor. isyan ederken isyanini, huzunluyken huznunu size yansitiyor. yillar sonra kendisini izlemis olmaktan dolayi beni mutlu kiliyor, gorundugu her sahnede 'bravo' dedirtiyor. mark ruffalo, sanki hep tanidik gibi duran o adam, rolunun hakkini cok guzel veriyor. cocuk oyuncular bile^* muthis oynuyor. bir tek naomi watts, biraz eksik gibi duruyor, oysa ki kendisini cok begenmeme ragmen.
  sonucta, elestirmenleri dinlemedigim icin yine bir filmden memnun ayriliyorum.^*