baba olmak

• zor zanaat. herkes baba olabilir ama herkes babalık yapamaz.
  
  4 kardeşiz biz. abim ortaokul itibarıyla çoğunlukla şehir dışında okuduğu için çok iyi iletişimimiz olmadı. zaten çok konuşan biri değildi, sessiz biriydi. çok zengin bir aile değildik. abim üniversite zamanında izine geldiği zaman, ne zaman gideceğini önceden söylemez, babam gece eve geldiğinde ben yarın gideceğim derdi. adamcağız da neden zamanında söylemiyorsun demeyip tek kelime etmeden o an yeterli para olmasa da gecenin 11-12'sinde gider para bulur verirdi ona.
  
  ben okurken de, geliri aylık şeklinde olmadığı için bana bir yıl yetecek kadar parayı peşin verirdi. ona rağmen bana bile haber vermeden belki parası bitmiştir diye ptt aracılığıyla para gönderir ben tesadüfen kampüsteki ptt şubesinden ismimi görüp anlardım para gönderdiğini.
  
  torun torba sahibi oldu. yeğenlerle evde camı çerçeveyi indirdik darma dağan ettik. tek laf etmedi, gitti yaptırdı camı çerçeveyi. yazın çok kalabalık olurdu ev, iki katlıydı. onlar valide ile alt katta yatardı. biz üstte gece 2-3'e kadar oturur gürültü yapardık. bir kez olsun tek kelime söylememiştir.
  
  bizim sağlımızı her zaman kendi sağlığının üzerinde tuttu. bana hep önce kendine bak, sen kendine bakmazsan kimseye faydan olmaz diye sık sık öğütlerdi. en küçük çocuğu ben olduğum için, sana 40 yaşına gelinceye kadar ben bakacağım. ama 40 yaşından sonra karışmam ne yaparsan yap diye takılırdı hep. tutamadığı tek söz o oldu benim 40 yaşına geldiğimi göremedi. ben baba olmadım, ama çok iyi baba olan ve babalık yapan bir babaya sahip oldum. huzur içinde yatsın.