sünnet

• perihan magden bir yazisinda konuyla ilgili su tespitlerde bulunmusur.
  
  türkler ya tam 'latency' öncesi kritik zamanda ya da oğlan çocuklar en bilinçsiz bilinçsiz pipisiyle filan delice meşgul iken, anasına âşık/babasına 'rakip kesici adam' gözüyle bakmakta/ rüyasında annesi ile yatmakta, yani oğlancıklar 3-4-5 yaşlarında iken sünnet etmekteler çocuğu. en bahtsız zamanlamalarla.
  bir kere 'preteen' dediğimiz: latanlık bitmiş devrilmiş, çocuk tam yeniyetmeliğin azgın sularına küçücük ceviz kabuğu sandalıyla açılmak üzre, vücudu vücut değil, sesi ses, tipi tip, hiçbir şeyi hiçbir şey değil: ne et ne balık/ne çocuk ne büyük/ne olmuş ne olmamış -böyle en gariban, en kırılgan zamanlarında çocuğun; buyrun sünnet merasimine!
  şimdi biri sizin burnunuzun ucundan bir parça kesilecek diye tuttursa ya da kulağınızın işinize yaramayan bir kısmı, yahu çocuk üç-dört yaşlarındayken, bilinçsiz bir kuş, hoplayan bir tavşan, sünnetin ne denli travmatize edici olabileceğini düşünün hele bir! küçücük oğlanlara.
  on bir yaş sularında da öyle: tam penisiyle yakın ve ciddi bir alaka tesis etti edecek, aklı öyle havalarda civalarda; birden buyrun bakalım evladım geçir şehzade kılıklarını üstüne, ilgilenmeye başladığın o şeyden bir parça koparıp atalım çöpe! biz işte adamın ilgisini hisseder, cezasını da öyle keseriz!
  yahudilerin yaptığı gibi; bebek sıfır bilinçteyken, doğduğu haftanın içinde, hastanede filan, öyle pipisinden bir kısma toplum tarafından el konulduğunu davullarla zurnalarla duyurmaksızın gerçekleştirilse bu hadise; çok daha sağlıklı, risksiz ve o çocuğu budamaya yönelik değil de -olmaz mıydı yani? burda çok kritik çok tehlikeli, riskli, iğdiş edici, kol kanat kırıcı bir zamanlama ısrarıyla karşı karşıya değil miyiz peki??
  tabii belki de küçük yaşta: "nasıl önünle oynadın kestik birazını; çok konuşursan da dilini keseriz senin," mesajı muştulanmakta. kritik zamanlamayla amaçlanan tam da, bu. biat toplumu.
  11 kasım 2004