engin günaydın

• "istanbul’da yürümekten hoşlanmıyorum, ama yürümeyi çok seviyorum.” diyor. “bu şehir yürünecek bir yer değil, hiçbir şekilde yürümek için tasarlanmamış. ünlü olmaktan kaynaklanan sorunlar da yaşıyorum, bunlara rağmen yürüyorum, bütün büyük fikirlerimi yürürken bulmuşumdur. buradan harbiye’ye basıyorum, valideçeşme’den beşiktaş’a, sahilden yeniden kabataş’a yürüyorum. hatta ‘o hikâyedeki mal benim’ tamamen yürürken tasarlanmıştır. o dönemki kız arkadaşım telefon açık bekler, bir yandan da aklıma gelen şeyleri not alırdı.” yürümenin onun için düşünmenin temel bir yolu olduğunu dile getiriyor: “yürürken sanki yabancı bir toprakta, yalnızca kendi zihnimle beraberim."