eziklik

• -ah şu dünyalar bizim olmasa o an/ ki yaşam bittiğinde övünç kaynağı nem kalacak deyu düşünsem arkamda-
  
  bir çöküş anı özelliği.
  
  her insan evladı iner, çıkar, batar, boğulur, gömülür sürekli hayatın noktalarını haybeden şahitlik makamında seyreder durur; iner internet kafeye, oysa inmemeliydi en mutlu anın son bulduğu görkemli karşılaşmaların salak muhasebesini yapmalıydı..
  
  diye düşünürken; yanına, arkasına veyahut önüne, hiç farketmez, ruhsal dinginliğin en şaşalı mertebesine dünyanın en güzel ve özel varlığı titrek ve bir o kadar ürkek bir şekilde dizginlenemez ipince parmaklarıyla her klavyeye dokunduğunda yürek burkan, sözümona kimilerinin uğruna ağıtlar yaktığı, insanın g.tünden solumasına sebep müthiş varlık, gelir çevresindeki bir bilgisayara oturuverir.
  
  kızarır, bozarır bizim boz ayı kıvamındaki genç.
  
  işte bu anda yaşadığı duyguya biz "eziklik" diyoruz efendim. şu olabilirdi;
  
  -merraba bağyan..
  +buyrun?
  -yok bişey..
  
  ama olamadı; maalesef klavyeler şahit oldu şu saçmalığa;
  
  -ah şu dünyalar bizim olmasa o an/ ki yaşam bittiğinde övünç kaynağı nem kalacak deyu düşünsem arkamda-
  
  not: böyle bi şiir yok aslında, az evvel ezildim, uydurdum.