zamanın durduğu anlar

• geniz eti ameliyatından çıkmış 3.5 yaşındaki kızımı ertesi gün taburcu ediyordum. babası çok uzaklardaydı.
  aynı esnada aynı hastanede annem anjiyodaydı ve kızı hızla eve babaannesine bırakıp annem anjiyodaydan çıktığında orada olmalıydım. kimse yoktu başka yanında olacak.
  
  hastane otoparkında bagajı doldurup mini cooper ın bagaj kapağını kapatmak için aşağı ittirdim. bagaj kapanmadı ve kızımın çığlığını duydum.
  bagaj kapağının köşesi kafasına girmiş. yüzüne kan boşandı bi anda
  
  benim için o an zaman durdu. 20 kiloluk kızım kucağımda çocuk acile koştururken ve bi yandan başına kompres yapmaya çalışırken geçmeyen o saniyeleri ağır çekim hatırlıyorum şu an mesela. çocuğu acil müdahale için sağlık personeline teslim ettiğim anda bayılmışım.
  
  öyle bi zaman durması yok. umarım kimse yaşamaz. ben orada ölmedim ya.
  daha da ölmem ben