the disaster artist

• film, anlatısını çok güzel oluşturmuş, james franco abur cubur bir oyuncu olmadığını iyice kanıtlamış, dave franco ile de kamera karşısında gayet uyumlu ve güzel oynamışlar, dave franco'nun da öylesine yönetmenin ve başrol oyuncusunun kardeşi kontenjanından seçilmediği belli, canlandırdığı aktörle fiziksel olarak da benzeşiyor, aktörün çoğu hareketini de güzel kopyalamış, filmdeki karakterlerin ortak sevdalarının yöneldiği james dean'i de andırıyor. güldürmesi gereken yerde güldürürken oyunculuğa hayran bıraktığı noktaları da bol, ev ortamında izlediğimiz için filmin önemli yerlerinde durdurup esas film olan the room'un ilgili sahnelerini youtube'dan inceleme ihtiyacı hissettik ki aslında filmin sonunda ekranın ikiye bölündüğü bir sekansla orijinal film ile bu filmdeki sahneler karşılaştırılmış. amaaa, zurnanın zırt dediği delik benim için bu film ile tommy wiseau'ya bir acıma hissinin doğması oldu, eğer o acıma hissi hiç doğmasaydı kendi kendisiyle dalga geçen ve kendi yazdığı otobiyografinin böylesine patlayacağını bilerek film haklarını devreden bir kişi için üzülmeyecektim, franco ile wiseau'nun birlikte katıldığı bir programın bazı sahnelerine göz attım ve acıma hissimin çok doğal olduğunu da düşündüm. bana göre, wiseau gerçekten biraz istismar edilmiş, zira kendisi yaptığı işle dalga geçebilmeyi zoraki olarak seçmiş, "o kadar kötü bir film yapalım ki herkes ne kadar kötü olduğunu konuşmak için izlesin, kötü olduğu için güldürsün," diye düşünerek çekmemiş filmini. yine filmde yansıtıldığı kadarıyla da, katıldığı televizyon şovundan da biraz anlaşıldığı kadarıyla da akli melekeleri belki sokaktaki sıradan bir insandan biraz daha farklı bir düzeyde, yani hareketleri ve düşünce yapısı gerçekten normalin dışında. hani ismini anmayalım ama buralarda geçenlerde çok genç bir youtube yayıncısını "o kadar kötü videolar çekiyor ki hipnotize ediyor, acayip sıradan ve o yüzden çok manyakça!" diye ünlü ettiniz ama bazı işin ehli insanlar o yayıncının da gündelik hayatını anlatış şeklinin normalin biraz dışına çıktığını anlatmaya çalıştılar. wiseau da yetişkin, kendi kararlarını veren, kendi yarattığı felaket yapımla dalga geçebilmeyi öğrenmiş bir insan olarak bu filmden elbet etkilenmez, bu film elbet işine de yarar, eskiden olduğundan daha iyi bir duruma gelmiştir ama film biraz kendisinin kanını emmiş çünkü tommy wiseau'nun yaptığı işle dalga geçebilmesi çaresizlikle öğrenilmiş bir davranış olmuş, katıldığı canlı yayınlarda falan adamın kalbini kırmamak ve adamın bir pot kırmasını önlemek için adama on küsur yaşında bir çocukla konuşur gibi davranan james franco, bunun böyle olacağını öngörmesine rağmen bu filmi yapıp adamı bir anda kaldırabileceğinden daha göz önüne koymuş olmamış mı? bir tek ben mi üzüldüm bilmiyorum, gerçekten izlerken çok eğlendim ve gülünecek yerlerde elbette acımayıp güldüm ama film içime oturdu da, bu adamın mahremine bu kadar girmiş olmak beni üzdü.
  
  bir de imdb'de filmle ilgili trivia kısmından öğrendiğimize göre, james franco bu film çekilirken set aralarında da sürekli karakterden çıkmadan konuşmuş, aynı aksanı korumak için aksanını hiç bozmamış ve wiseau gibi davranmış, bu durum da seth rogen'ı sette çok zorlamış, kırk yıllık kankası james franco'nun o acayip aksanla ağzını açtığı her an gülmüş, james franco'nun karakter oyunculuğuna alışamamış ve ilk iki gün falan seth rogen'ın çekimleri sürekli güldüğü için aksamış. ^* zira ne zaman karşılıklı oynasalar neredeyse freaks and geeks'teki karakterlerinin devamını oynuyorlardı, tamamen kendileri gibi kanka kanka takılıyorlardı, kafaları bir dünyaymış gibi karşılıklı geyik yaparak oyunculuk sergiliyorlardı ama ilk kez franco ciddi ciddi karakter oyunculuğu yaparken seth rogen'ın götünde alışmadık don durmamış yani.