yalancı

• evlerden dışarı insan tipidir. bariz şekilde yalan söylediğini bildiğiniz insanlar olabilir çevrenizde hatta kimi zaman bunu gırgıra alıp eğlenebilirsiniz de...bunlar dozunu kaçırmadıkca rahatsızlık vermez insana hem zaten kim yalan söylemiyor ki...
  problem kendisi başlıbaşına yalan olan insan modeli dir..bunlar iyi, sevimli, son derecetatlı dilli, çekici ve bir o kadar da ruhsuz ve kaypak olabilirler ama tabii bunu genelde ruhunun vıcık vıcık zemininde ayağınız kayıp kafa üstü çakıldığınız zaman anlarsınız. birşeylere uyandığınızı sezdikleri anda yüzlerinde o suçüstü yakalanmış çocuk ifadesi kötüyüm ben di mi, herkes öyle diyormuş ya serzenişleriyle biranda tersini düşünmenize yol açarlar. biranda, "ya bu millet ne kadar önyargılı, adı çıkmış dokuza inmez sekize, aslında nasıl tatlı ve naif nasıl sevilesi birşey bu böyle" diye düşünmeye başlarsınız...
  işte orası zokayı ciğerinize kadar yuttuğunuz sahnedir...bundan sonra ki karelerde debelenseniz de, zokayı onun çıkarmasını bekleseniz de içiniz yaralanacaktır...bildik yalancılardan nefret etmek, onları kötülemek kolaydır, tehlikeyi sezince arkaya bakmadan gitmekte....ama bu pembe çocuk gülüşlü profesyonel yalan insanları büyük bir ustalıkla sergilerler oyunlarını...gitmek artık eziyettir, nefret bile özünde kendinize mi yoksa ona mı duydugunuzdan emin olamadığınız bir duygu topağıdır artık...oysa ki yalancıya kendi oyunuyla yaklaşmak gerekir neticede dinsizin hakkından imansız gelir