türk insanının kavga öncesi kibar konuşması

• şimdilerde kaldı mı bilmiyorum ama eskiden her mahallede saltanat kurmuş bir mahalle gençliği raconu vardı. bu gençlerin birçoğu yaşını başını almış ama bir baltaya sap olamamış kirli sakallı, kurt yelesi enseli, ipsiz sapsız tayfasından olup mahalle bekasını korumayı kendilerine görev edinmişlerdi. hayli muhafazakar olan bu gençlerin çoğu zaman en işe yaramazı ve bıçkını lider konumunda olurdu ve mahalle gençliği kriterlerinin dışına taşan kişi ve olaylara müdahale etmeyi görev bilirdi. çoğu zaman bir duvara tüneyen ya da bir ağaç gölgesinde çömelen gençler mahalle içinde olmanın gerektirdiği incelikten de yoksun olmazlardı. tavırları biraz diyarbakır'ın kırıklarını anımsatan gençler mevzuya kibarca girer, olabildiğince ürkütmemeye çalışarak avlarına yaklaşırlardı. şahit olunmuş bir örnek vermek gerekirse:
  - hişttt! birader bakarmısın!
  - .....(duymazdan gel, adımları sıklaştır)
  - alooo! küpeli arkadaş sana diyoruz!
  - ben mi abi? ne vardı?
  - gel arkadaşım buraya gel!
  - iyi de neden geliyim abi işim var benim.
  - bi,şey yapmıycaz lan konuşucaz seninle biraz.
  - iyi de ne konuşucaz abi tanımıyorum bile ben sizi.
  - bak güzel kardeşim neden çekiniyorsun, bir mevzu var onu halledicez..
  - abi benim bir işim var dönüşte gelicem yanınıza söz!(sikecekler lan beni, bittim, bittim!)
  - lan lavuk insan gibi çağırıyoruz işte kendin gelsen daha az dayak yiyeceksin godoş, insanlık da yaramıyor size!