les feuilles mortes

• "ölü yapraklar" anlamına gelen bu tamlama önce jacques prevert'in bir şiirinin, sonra da bu şiirden bestelenmiş şarkının adı olarak alelade üç kelime olmaktan çıkmış, tarihte özel bir anlam kazanmıştır. asansör müziği, muzak klasiği, sokakta keman, akordeon çalanların gözdesi ve autumn leaves'in özüdür bu yves montand'ın yumuşak sesinden aşina olduğumuz şarkı.
  yıldırım gürses'in "her sonbahar gelişinde düşen sarı yapraklarla kuru dallar arasında, sen gelirsin aklıma" nakaratlı ve bir de peppino di capri'nin rüzgar sesi uvertürlü, "melancolie in settembre, mi dicevi tu non m'ami piu.." diye giden sevgili şarkısından sonra sonbahar deyince aklıma ilk gelen parçadır bu.
  1946 yılında yazmıştır prevert şiiri, ve yanılmıyorsam yine 1946'da joseph kosma bestelemiştir, hem de bir film müziği olarak: marcel carne yönetmenliğindeki les portes de la nuit (gecenin kapıları) için.
  şarkının sözleri ve maalesef pek başarılı olamayan tercümem aşağıdaki şekildeler. melodi güzel; sözlerde ise bir yere kadar hoşluk, letafet olsa da, bir fevkaladelik yok zannımca. güzel bir prevert şiirini bu sefer sevimsiz bir besteyle dinlemek isteyenler barbara'da aradıklarını bulabileceklerdir diye düşünüyorum.
  
  oh! je voudrais tant que tu te souviennes
  des jours heureux où nous étions amis
  en ce temps-là la vie était plus belle,
  et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui
  les feuilles mortes se ramassent à la pelle
  tu vois, je n'ai pas oublié...
  les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
  les souvenirs et les regrets aussi
  et le vent du nord les emporte
  dans la nuit froide de l'oubli.
  tu vois, je n'ai pas oublié
  la chanson que tu me chantais.
  
  (ah! nasıl da isterdim senin,
  arkadaş olduğumuz o mutlu günleri hatırlamanı
  o zamanlar daha güzeldi hayat,
  ve güneş bugünkünden daha parlak
  ölü yapraklar kürekte birikiyorlar
  görüyor musun, unutmadım..
  ölü yapraklar kürekte birikiyorlar
  hatıralar ve pişmanlıklar da öyle
  ve kuzey rüzgarı onları
  unutuluşun soğuk gecesine taşıyor
  görüyor musun, unutmadım
  bana söylediğin o şarkıyı)
  
  c'est une chanson qui nous ressemble
  toi, tu m'aimais et je t'aimais
  et nous vivions tous deux ensemble
  toi qui m'aimais, moi qui t'aimais
  mais la vie sépare ceux qui s'aiment
  tout doucement, sans faire de bruit
  et la mer efface sur le sable
  les pas des amants désunis.
  
  (bu bize benzeyen bir şarkı
  sen, sen beni severdin ve ben seni severdim
  ve ikimiz beraber yaşardık
  beni seven sen, seni seven ben
  ama hayat birbirlerini sevenleri ayırıyor
  yumuşaklıkla, hiç gürültü yapmadan
  ve deniz kumun üzerinde
  ayrılmış sevgililerin ayak izlerini siliyor)
  
  les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
  les souvenirs et les regrets aussi
  mais mon amour silencieux et fidèle
  sourit toujours et remercie la vie
  je t'aimais tant, tu étais si jolie,
  comment veux-tu que je t'oublie?
  en ce temps-là, la vie était plus belle
  et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui
  tu étais ma plus douce amie
  mais je n'ai que faire des regrets
  et la chanson que tu chantais
  toujours, toujours je l'entendrai!
  
  (ölü yapraklar kürekte birikiyorlar,
  hatıralar ve pişmanlıklar da öyle
  ama benim sessiz ve sadık aşkım
  hep gülümsüyor ve hayata teşekkür ediyor
  seni öylesine seviyordum, sen öylesine güzeldin ki,
  nasıl seni unutmamı istiyorsun?
  o zamanlar daha güzeldi hayat,
  ve güneş bugünkünden daha parlak
  sen benim en tatlı arkadaşımdın
  ama ben pişmanlıktan başka hiçbir şey yaratmadım
  ve senin söylediğin o şarkıyı
  daima, daima duyacağım)