hearts in atlantis

• bir arkadaşımın elinde chesterfield sigarası görüp hayırdır diye sormamla elime tutuşturulan kitap. halbuki stephen king sevmezdim ki ben ama insan henüz 20 yaşındaysa ve hep merak ettiği 68 kuşağı hakkında birisi onu yaşayanlarca asla anlatılamayacağını iddia edip üstüne bir roman yazıyorsa, kitap okunuyor ve tüm aksaklıklarına rağmen çok seviliyor.
  20 yaşındaki insan bir bakıyor ki kendi kayıp kıtası dtcf'nin taşlarla sınırlanamamış coğrafyasında elinde bir chesterfield sigarası dalgın dalgın gezmekte ve nerede bir barış sembolü görse kahramanlardan birinin olanca kıllı bacaklarını sıvayarak çoraplarındaki simgeyi gösterdiği günü hatırlayıp gülmeye başlıyor.