anneannenin ölmesi

• ölümler beni pek etkilemezdi. en azından öyle olduğuna inandırmışım kendimi. az önce hastaneden telefon geldi. anneannemin kalbi durmuş, vefat etmiş.
  
  gittim yanına. gördüm onu ve yine bir şeyler hissedemedim. eve geçtim ve eşyalarını karıştırırken telefonunu aldım elime. açma kapama tuşuna bastım ve ekranda kendimi gördüm. benim fotoğrafımı koymuş kilit ekranına.
  
  işte o an anladım öldüğünü. içimden bir parça koptu sanki. onu hastaneye götüren, yoğun bakıma sokan bendim. belki imzalamasam o belgeleri şu an yaşıyor olacaktı. belki de çoktan ölmüştü kimbilir. yıllar boyunca bana eşlik edecek bir vicdan azabım daha oldu böylece. ışıklar içinde uyu, ‘eşek herif’ seni hep sevecek.