seyyidhan kömürcü

• zafer ekin karabay'ın ölümünden sonra, onun için yazdığı siyah çok tuhaf bir şiirdir. gerçekten tanımadığı, kitaplardan tanınan biri için nasıl bu kadar içten, nasıl acıyı bu kadar iyi ifade edebilen bir şiir yazılabilir diye insanı hayretlere düşürür.
  
  "sigara ve kahveyi saymazsak evde yalnızım
  günlerdir söylüyorum;
  sigara ve kahveyi saysak da evde yalnızım"
  
  arka arkaya tekrarlanası dizelerdir, yalnızlığın altını bir kez daha koyu bir şekilde çizmek için..
  
  mutlak bir ekip çalışmasıdır der çağrılan her ölüm için, bir ara kişisel marşımdır ayrıca bu şiir.
  
  siyah
  
  şüşa dile min şikest ! *
  
  zafer ekin karabay içindir
  
  işte! patlayan parantez, sırayı bozan ölüm
  söndürüp ışıklarını karşıdan karşıya geçirmeye yarayan hayat
  bilinsin ve süssüz siyah bilinsin istiyorum;
  mutlak bir ekip çalışmasıdır
  üç el oyuk bir yağış biçimidir ölüm
  
  demişken diyelim ve öyledir;
  olmayan davaların işi değildir divana kalmak
  ya da aşkın ara sokağında balkondan sarkmak
  çünkü çocuk oyuncağıdır harç taşımak
  taş toplamak, kuyu kazmak
  demişken diyelim ve öyledir;
  
  işte! ben dolaylarında hayatını kaybeden eşim
  önce aşk, sonra ara sokağında taş taşıyan şüphe yani
  bilinsin ve süssüz siyah bilinsin istiyorum;
  yok kimseye –makilerin orda- anlatacağım bir şey
  
  demişken diyelim ve öyledir,
  hala şüphe taşıyor her taş
  süslü cami avlularında yalın ellere tapıyorum
  öldüğünü bilmeyen iplerden
  hala süslü siyah mektuplar alıyorum
  günlerdir –makilerin ordan- yazıyorum;
  sigara ve kahveyi saymazsak evde yalnızım
  günlerdir söylüyorum;
  sigara ve kahveyi saysak da evde yalnızım
  
  aslında günlerdir çok ileri gittiğim de söyleniyor
  ısrarla yüzündeki kışa benzediğim ya da
  kış dediğim aynamızın önünde elek
  günlerdir hoh taşıyorum
  taş topluyorum deliklerine
  yani ısrarla kuyuları güldürüyorum kendime
  
  işte! ben dolaylarında hayatını kaybeden hayat
  önce aşk, sonra ara sokağında taş taşıyan şüphe yani
  bilinsin ve süssüz siyah bilinsin istiyorum;
  yok kimseye –makilerin orda- anlatacağım bir şey
  
  seyyidhan kömürcü
  
  * ‘içimdeki şişe kırıldı’ ; annemin ölümü karşılama cümlesidir