mataramda tuzlu su

• bir ismet özel şiiri.
  
  west indies, kızıl elma, itaki, maçin!
  uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
  beyazların yöresinde nasibim kalmadı
  yerlilerin topraklarına karşı suç işledim
  zorbaların arasında tehlikeli bir nifak
  uyrukların içinde uygunsuz biriyim
  vahşetim
  beni baygın meyvaların lezzetinden kopardı
  kendime dünyada bir
  acı kök tadı seçtim
  yakın yerde soluklanacak gölge bana yok
  uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
  
  uzak nedir?
  kendinin bile ücrasında yasayan benim için
  gidecek yer ne kadar uzak olabilir?
  başım açık, saçlarımı ikiye
  ortadan ayırdım
  kimin ülkesinden geçsem
  şakaklarımda dövmeler beni ele verecek
  cesur ve onurlu diyecekler
  halbukı suskun ve kederliyim
  korsanlardan kaptığım gürlek nara
  işime yaramıyor
  rençberlerin o rahat
  ve oturmus lehçesinden tiksinirim
  boynumda
  bana yargi yükleyenlerin
  utançlarından yapılma mücevherler
  sırtımda sağır kantarı gizli bilgilerin
  mataramdaki suya tuz ekledim, azığım yok
  uzun yola çıkmaya hüküm giydim.
  
  bir hayatı, ısmarlama bir hayatı bırakıyorum
  görenler üstünde iyi duruyor derdi her bakışta
  askerken kantinden satın aldığım cep aynası
  bazı geceler çıkarken
  uçarı bir gülümseyişle takındığım musta
  gibi lükslerim de burda kalacak
  siparisi yargicilar tarafindan verilmis
  bu hayattan ne koku, ne yankı, ne de boya
  taşımamı yasaklayan belgeyi imzaladım
  burada bitti artık işim, ocağım yok
  uzun yola çıkmaya hüküm giydim.