sıkışmışlık hissi

• ''ben şu an karşımda acı içinde ve sıkışmış kalmış birini görüyorum''
  
  üç gün önce yüzüme vurulan bu gerçekten sonra aylardır bir şey var ama tanımlayamıyorum dediğim şey tanımlandı nihayet.
  
  herkesin hayatında inişli çıkışlı anlar olur, ben de şu sıralar öyle bir dönemdeyim. ama bu seferkinin farkı daha öncekiler gibi geçmiyor olması. bildiğim, zamanında sonuç aldığım her yolu deniyorum ama çıkmak yerine daha da dibe batıyorum bu kez. bu da içimde acı ve sıkışmışlık hissi oluşturuyor. her çıkamadığımda daha da sıkışıyorum, haliyle anksiyete krizlerini tetikliyor artık. hayatı boyunca uyku düzeni bir kere bile sapmamış biri olarak insomniaya doğru yol alır hale geldim.
  
  hissettiğim şey güçsüzlük. bu durumu yönetemiyor olmak bana kendimi zayıf hissettiriyor ve bu herşeyi daha da zorlaştırıyor, iyice sıkıştırıyor. bu durumdan nasıl çıkacağımı bilemediğim her an içimi biraz daha öldürüyorum. galiba yavaş yavaş delirdim kimse fark etmedi dedikleri böyle bir şey.
  
  korkum, buradan çıkamazsam ne olacağı konusunda. eskiden 'ben zaten uzun yaşamak istemiyorum' derdim, şimdilerde ise 'bir şey olsa, kıyamet falan kopsa da ölsek' diyorum. korkutuyor.
  
  serseri mayın gibi gezdiriyor insanı bu his. ne yapacağını bilemez halde bırakıyor. bazen bir güç geliyor ^* hayattan zevk alırken buluyorum kendimi ama bir süre sonra bunun sadece bir ilüzyon olduğunu fark ediyorum. maskemi çıkardığımda yine o sıkışıklığın içindeyim. işte öyle bir şey...