şu uzun gecenin gecesi olsam

• ağır ağır, acele etmeden, sindire sindire, her kelimenin hakkı verile verile söylenen bir türkü. nihayet birileri bu türküyü anımsadı, söyledi ve bize de anımsattı diye ismail hakkı demircioğlu'na nasıl teşekkür edeceğimi bilemediğim türkü. işte budur, türkü budur, böyle söylenir dediğim türkü.
  
  kısa, karanlık, soğuk kış günlerinde trt radyoları, sobada fısırdayan güğüm sesleri, hane halkıyla birlikte aynı sobalı odada bulunup, bir köşeciğinde ders çalışmaya gayret edilen zamanları dünlerden çekip bugüne getiren türkü.
  "sıla'da bir evin bacası olsam"
  gurbet ne? sıla ne? bilinmeyen günlerde gurbetin, erzincan kemaliye'ye tayinle gitmiş ablanın suretinde göründüğü günlerin türküsü. ablam da şimdi burada bir evin bacası olmak ister herhalde cümlesinin, türkçe defterine ödev olarak yazıldığı türkü.
  bir de, "çok güller kokladım, hiç birisi yarim gibi kokmuyor" diye bir bölümü vardı, tam toparlayamadım şimdi. "yar kokusu"nun en yalın en vurucu anlatıldığı türkü.
  türkü gibi türkü...
  (en kısa zamanda, bu türkü eşliğinde içmem gerek... başka türlü dağılmayacak bu efkar!)
  
  *****türkünün sözleri için düzeltme*****
  ismail demircioğlu'nun söylediği türküde, yukarda "tam toparlayamadım" dediğim sözleri tekrar dinledim, hatta ezberledim ve buraya da yazıyorum:
  
  benim yarim güzellerin güzeli
  kadir mevlam bu sevdadan kes beni
  götür yarin kapısına as beni
  desinler ki yari için can verdi
  
  bir mektup yazdırdım ucunu yaktım
  bir merak geldi de kapıya baktım
  çok güller kokladım koynuma soktum
  hiç birisi yarim gibi kokmuyor
  
  son not: efkar dağıtmaya kaldığımız yerden devam ediyoruz....