en çok geceleri düşünülen şeyler

• çok aptal olduğum. beni hiçbir zaman kimsenin sevemeyeceği. karşı tarafa sumacak hiçbir şeyimin olmaması. kendimi nasıl düzelteceğimi bilmiyorum. çok yorgunum ve yolun daha çok başındayım. sabah kalktığımda içine uyandığım zihinden bıktım. sanki tüm arkadaşlarım ve çevrem benden nefret ediyormuş gibi hissediyorum. kimsenin sevgisine layık değilim. her zaman ikinci tercih olmaktan bıktım. kendimden, söylediklerim ve düşündüklerimden iğreniyorum. çok yorgunum. hayatımda yolunda gitmeyen bir şey bile yok üstelik. yine de sürekli dayanılmaz bir yalnızlık çekiyorum. kafamı yastığa her koyduğumda insanların benden nefret etmeleri için ne çok sebepleri olabileceği geliyor aklıma. kafam bomboş, konuştuklarım hep aynı. her tanıştığım insanda bir hayal kırıklığı olarak kalmaktan bıktım. ne kadar okursam okuyayım sanki kendime hiçbir şey katamıyorum. herkes bir yerlere doğru yürürken ben yerimde sayıyorum. sabahları yorgun uyanıp geceleri pişman uyumaktan bıktım. çok sıkıldım. ben olsam ben de beni sevmezdim, kimseyi suçlayamıyorum. ne bir derinlik var içimde, ne anlatmaya değer bir anı ne de duygu. iyiyim zannediyorum bazen ama aslında hiçbir şeyden mutluluk duyamıyorum. bu bedenden, zihinden çıkmak istiyorum artık. ama öyle cesaretsizim ki kendimi ne değiştirebiliyorum ne de olduğum gibi kabul edebiliyorum. hiçbir şeye yetkin değilim, hiçbir konuda tek bir laf etmeye hakkım yok. çok yorgunum ve hiçbir uyku dinlendirmiyor beni. kötü hissetmeye hakkım yok, şikayet edecek bir şeyim yok ama içimdeki boşluktan bir türlü kurtulamıyorum. hiçbir yere kimseye ait hissetmiyorum. çok kötü hissediyorum ve sunabileceğim tek bir sebebim yok. isyan etmekten suçluluk duyuyorum her seferinde ama bastırdığım hiçbir düşünceyi tamamen yok edemiyorum içimde. kendimi sabote etmekten bıktım ama bir türlü duramıyorum. kendimden nefret etmekten yoruldum ama elimden başka hiçbir şey gelmiyor. iyiyim aslında ama bazı şeyler hiç düzelmiyor.