le miroir d'herodote

• çok keyf alarak okumuş olduğum bir kitaptı... françois hartog'un "retorik", "başkalık", "farklılık" konularındaki aşmış yorumlarına hayran kalmıştım direkt :
  
  “...............farklılık, yazıldığı ve söylendiği andan itibaren anlamlıdır. çünkü dil ve yazı dizgeleri içine girmiştir. o zaman başkasını aynıya götürmek amaçlı belirsiz ve sürekli bir uğraş başlar. anlam içeren farklılığın bu ikili bütünlük arasında kurduğu temel ilişkiden başlayarak birbaşkalık retoriği geliştirilebilir.....................” (hartog 209).
  
  ".................farklılığı tercüme etmek için anlatıcının elinde bir tersyüz etme sanatı olduğu da unutulmaması gereken bir şeydir, yani burada yapılan şey başkalığı aynının tersi biçiminde kaydetmektir. kullanılan bu yöntem okuyucu için sözde bir “şeffaf” başkalık oluşturur................"
  
  hartog herodotos’un aynası’nda yine birbaşkalık retoriğine bağlı olarak kullandığı bir kavram olan tersyüz etme sanatı ile ilgili olarak, “...............yazar bunu yaparken evrensellik iddiası taşır ve genelde tersyüz etmeyi (onlar hariç) insanların bütününe göre yapar. ancak burada ‘bütün insanlar’dan anlamamız gereken onun toplumudur. öngörülen kuralın evrenselliği, anlatının tersyüz etme işlemini maskelemek ve bu işlemin üretim izlerini silmek için kullanılan bir tarzdır. ya da anlatıcının toplumunun diğer bütün topluluklardan ayrı olduğunu anlatmanın bir yoludur.......” der (218).
  ona göre tersyüz etme, başkalığı kaydetmenin bir yoludur. bunu yaparken anlatıcı, başkalığın anlatıldığı dünyada kolay anlaşılmasını amaçlar. tersyüz etmenin temel kavramları da; karşılaştırma, benzetme, tercüme etme, adlandırma ve sınıflandırmadır...