tunalı'dan kızılay'a yürümek

• seğmenler parkı'ndan anıtkabir'e hiç durmadan yürüyerek arttırdığım eylem. on sene aradan sonra ilk defa ankara'ya gelince kaybolmuştum tabi. ara sokaklardan geçmiştim, hatta kızılay avm'nin en tepesine çıkmıştım kuş bakışı görmek için şehri de öyle yol çizebilmiştim kendime. tek başıma bilmediğim ve kimseyi tanımadığım bu şehrin sokaklarında kaybolmak ve son durak anıtkabir'de huzuru bulmak öyle tatlıydı ki hala özlüyorum. ağrıyan ayaklar ama cezasını çekmek bir yana dursun keyfini süren bir baş ile istanbul'da bulamadığım huzuru yaşatan şehir ankara.