equilibrium

• bazen bu filmdeki hissetmenin kaldırılması konusunun insanın bireysel ve toplumsal faydası için çok iyi bir seçenek olduğunu düşünüyorum.
  
  mükemmel bir irade sahibi, işkolik, özel hayatında askeri disipline sahip güçlü bireyler olduğunuzu hayal edin. aşk yok, savaş yok, fazla kilo yok, tembellik yok, tatminsizlik yok. sorun çıkaran hiçbir duygu hiçbir kavram yok. ve hiçbir his olmadığından, bunların eksikliğini duyup mıtsuz olmak da yok. güzel olmaz mıydı? keşke filmin sonu "hissetmeden insan olmanın ne önemi var :(" klişesine bağlanmasaydı da disiplin-yaşam kalitesi ilişkisi vurgulansaydı.