eskiden nerede ne vardı

• yaşlanmaya başladıkça daha çok cevap verebileceğiniz soru.
  
  örneğin halitağa caddesi'nde lcw'nin yerinde aydoğan lokantası vardı.
  sonra unkapanı dersanesi oldu. en sonunda da lcw.
  üstelik minik bir müzik grubu bile vardı. ailece yemek yenirdi.
• ankara emek 4. caddede şişman pastanesi,
  tandoğan beşevler arka sokağın tekinde wimpy
  tandoğan'da ordu pazarı,
  tunus caddesin'de betty club
• bakkallarda leblebi tozu,
  evlerde salçalı ekmek,
  sol frame'de bilgi,
  türkiye'de de huzur vardı.
• tarihi yarımadada yaşayanlar bilir; eskilere dair ne varsa artık yoktur oralarda. mesela her sokağın başında bir çeşme... sokakta kan ter içinde kala kala oyunlar oynayıp ağzımızı çeşmeye dayardık. tabi o zamanlar su akardı o çeşmelerden.
  gel zaman git zaman milletin hortumları bağlayıp halı ve araba yıkamalarından olsa gerek çeşmeler yalnızca kuru bir anıt gibi duruyor.
  
  ha bir de fatih sokaklarının muhallebicisi vardı, pembe renkli aşırı sağlıksız ama lezzetli muhallebiler satılırdı. annenin merhametine kalan muhallebiler.
  
  lahmacuncu geçerdi. mis gibi kokardı. tabi yine sokaktan "anneeaaaa para att" diye sonuçlanırdı bu durum.
  
  artık sokakta çocuk filan oynamıyor. çeşmeler kurudu. lahmacuncu da ölmüştür zaten.
• şu an yellerin estiği yerde çocukluğum vardı.
• şu an oturduğum cadde ben ilkokula giderken kocaman bi arsanin bitimindeydi ki bu arsaya cikan sokaklar hep.cikmaz sokakti kucucuk daracik bi caddeydi simdi sehrin en islek caddelerinden biri zaman işte
• türkiye dediğimiz bu koca ülkede az da olsa insan, insanlık, ahlak ve utanma vardı.
• akıllı telefon, bilgisayar yerine atari vardı. hayatımız tek boyuttu ama mutluyduk. süper mario'nun prensesini de az kurtarmadık.
  
  edit: uyarı geldi, iki boyut olacakmış.
• kafamda saç vardı.
• beyoglu buyukparmakkapi sokakta kelepir diye bir kitapci vardi ucuz kitap alabildigimiz. sonra yine ayni sokaklarda sizin bizim gibi insanlar vardi keyifle, huzurla dolasan.