evcil hayvanı sokağa atmak

• cana kıymaktır.
• (bkz: orospu çocukluğu)
• hayvanı , oyuncak ayı sanan , tatile falan çıkınca hayvanın kendiliğinden oratadan kaybolduğunu sanan. fişini çeknce o orda bekler sanan zihniyetin yaptığı davranış bozukluğu
• yapılabilecek en canice, vicdansızca olaylardan biridir. eğer bir evcil hayvan olumsuz davranışlar sergiliyorsa bu kendisinin değil, sahibiyim diye ortalıkta dolanan kişinin suçudur. insanlarda olduğu gibi bu canların da bebeklik, çocukluk, ergenlik ve yetişkinlik dönemleri var. bunları en sancısız şekilde atlatabilmek sabır ister, emek ister, ilgi ister.
• aslında onu ölüme terk etmektir. çünkü evde büyüyen hayvanlar soğuğa sokakta büyüyen hayvanlar kadar dayanıklı olmuyorlar, hep sıcak ortamda büyüdüklerinden bünyeleri bu uyum yeteneğini kaybediyor. sokak kedileri karda-kıyamette hayatta kalmayı başarabilirken, onlar donuyorlar.
  
  ayrıca evde büyüyen kediler kendilerini arabalar, köpekler ve tekme atan vicdansızlardan korumayı da bilmiyor, çöp kutusu karıştıramıyor, sahiplerinin yatağı veya yumuşacık koltuk yerine kömürlüklerde uyumayı başaramıyorlar. sokağa atılan ev kedisinin ömrü birkaç ayla sınırlı. ve hiçbir bahane (yere çiş yaptı, tüy döküyor, elimi tırmıkladı, allerjim var) bu eylemi haklı gösteremez.
  
  bu konuda yazılmış gerçek bir hikaye için:
  http://kafecincin.blogspot.com.tr/…in-hikayesi.html
• adı konulamayandır.
  geçenlerde şehirdışına gidecek olduk hanımla. çevredeki bakım yerlerinde kafese kapatıldığını, doğru dürüst bakılmadığını bildiğimizden içimiz razı gelmedi, anneye bıraktık. dönüşte de aldım koştura koştura. annemin evinden çıktım. bir kolumun altında kum kutusu, bir elimde içinde kızımın olduğu kutu gidiyorum arabaya doğru. baktım yolun kenarında 5-6 kedi, mama koymuşlar yanlarına. bizimki genç, dedim ne tepki verecek. yaklaştım biraz. bayağı bir geriden feryat figan bir yaşlı kadının sesi ''oğlum, oğlum'' diye tam uzaklaşmaya başlarken. dedi ''sen bu kediyi bırakacaktın buraya.'' kadın hesap soruyor, ben de iki kolum dolu konuşuyorum. anlatmaya çalışıyorum. diyorum, kumuyla, kutusuyla mı bırakacağım? yok, diyor. malzemesiyle bırakan varmış. kadının dertlendiğini bildiğimden ''aman, sana ne?'' deyip gidemiyorum da. geçenlerde bırakmışlar öyle, diğer kediler tartaklamış birisini. ben görene kadar perişan oldu diyor. zor bela anlattım derdimi de gidebildim. bağlanacak başka şeyi olsa bile kedileri seven o kadının tepkisi normaldir. bu insanların yaptığı vahşiliktir. ben dahil başka bir kedi sahibine ''başka çare yok. sokağa salmaktansa size verelim'' deseler bile, mutlaka ona yuva verecek bir insan bulunur elbet.
• gerizekalı insansı davranışıdır, madem bakamayacaksın alma, aldın madem sokağa atmak nedir a gerizekalı, o hayvan hiç dışarıya alışabilir mi bu saatten sonra, nasıl yemek bulacak be aptal yaratık, nasıl sığınacak bir yerlere, hay senin vicdanına, insanlığına tüküreyim, sizin gibiler bu zavallıların başına belasınız, ilerde yaşlanınca senin çocuğun da seni sokaklara terk etsin, kendine barınacak yer bulama! sinir oluyorum abi, ne salaksınız ya!
• (bkz: aynısını senin anana bacına yapsalar)
• dünya'daki en adice en şerefsizce hareketlerden biridir. bir bebeği ya da kendine bakamayan yaşlı bir insanı sokağa bırakmak gibidir. ya da bir insanı öldürmek gibi.
  
  sen evine aldığın o hayvana bir süre bakıyorsun evine, ev ortamına alıştırıyorsun ama sonra sorumluluktan sıkılıp bıkmadan ötürü dışarı çıkardığın an öleceğini bile bile dışarı bırakabiliyorsun. düşünüyorum empati falan yapmaya çalışıyorum ama yok yani hiç bir açıklama bunu mantıklı gösteremez. nasıl bir kalpsizlik nasıl bir vicdansızlıktır kabullenemiyorum. hadi bu kararı verdin nasıl bırakıp gidebiliyorsun arkana bakmadan, sokağa bıraktın diyelim hiç mi düşünmüyorsun naptı diye uykuların kaçmıyor mu be?
  
  ne derler hayvan sevmeyen insanları hiç sevemez. varsa çevrenizde uzaklaştırın onları masum bir canlıya bunu yapan size neleri yapmaz.
• (bkz: katil) sonunun ölüm olduğunu bile bile yapıyor, bence katil..