fernando pessoa

• octavio paz, pessoa için "kendi kendinin katili" der. pessoa ise "huzursuzluğun kitabı"'nın bir yerinde kendisini fosforlu kurt olarak anar.
  benim ise aklıma bütün bunlardan sonra -lizbonda kurt var mı yok mu bilemem ama- pagan dinlere inanan bir pessoa karakteri olarak pekala ricardo reis'e dair olabilecek şu şiir gelir:
  
  "bu gövdenin durup durup çekilişi
  bu sessiz istek bacaklarında
  yaz geldi serinin özlemindendir
  dağ kokusu hava kokusu
  nerden kalmış eski bir
  
  yerken kendi gövdemizi kurt gibi
  yıl boyu kandiller gibi yakarken
  ne gülünç düşünmek üç dört günlük
  bir dinlenmeyle insan kendinden
  yine alacaklı çıkabilir
  ...
  
  bu bizim bir yanımız yoktan umut
  gülünçlüğüne gülünç ama bizimdir
  işimiz dünyayı biraz kendimizde
  biraz sürdürmek dışımızda sadece
  yoksa sonu başından bellidir
  ` : gülten akın, kurt`
  
  (bkz: huzursuzluk külliyatı)
• rüstem aslan'ın "bir insan, çok şair." ve "yirminci yüzyılın yalnızı." şeklinde nitelendirdiği çok kişilikli bir şiir.
• neredeyse her sayfasında altını çizecek bir yer bulduğum huzursuzluğun kitabı'nda, kişinin kendini tanıyıp tanımlamasının zorluğuna ilişkin de bahis açan kişi.
  
  "ne olduğunu söyleyebilen her insan kendi çapında roma imparatorudur. fena ünvan değil doğrusu. insan olmak, kendini var etmesini bilmektir."
• "hiç 'üstad' diyebileceğim biri olmadı. hiçbir isa gelip benim için ölmedi. hiçbir buda gelip bana yol göstermedi.
  hayallerimin ucunda hiçbir apollon, hiçbir athena zuhur edip ruhumu aydınlatmadı."
  diyerek kendini bölen ve böldükçe de ölmeyen huzursuzluk ustası.
• "bir daha dinle beni ve anla. her şeyi iyi dinle, sonra söyle bana, düş hayattan daha iyi değil midir? çalışmakla bir yere varılmaz. çabalarımızın sonu yoktur. hiçbir şey yapmamak - yegane soylu, seviyeli tavır budur, çünkü gerçekleştirilen şeyin tasarlananın daima altında kaldığını, tamamlanmış yapıtın hayal edilenin alt tarafı grotesk bir gölgesi olduğunu kabullendiğimizi gösterir." huzursuzluğun kitabı
• from a notebook that never was
  the ridiculous, work, and dedication.
  by fernando pessoa
  
  oldukça etkileyici bir yazı, herkesin okumasını tavsiye ederim.
  
  http://www.poetryfoundation.org/…commentsubmit=true
• "ey sularda uyuyan çekingen gülümseyen dalgacıklar, neden biricik hayatımı yalnızca düşlerden bir hayat yaptım ben?"
• "edebiyat, hayatın tek başına yeterli olmadığının kanıtıdır."
  düsturuyla yaşayarak kendine farklı farklı hayatlar yaratmış olan edebiyatçı.
• 1888 yılında doğan ve 1935 yılında, 47 yaşında, bir karaciğer hastalığından hayata veda eden portekizli şair/yazar. kendisi şair olarak nam salmış olmasına rağmen huzursuzluğun kitabı adlı eserinde "sanatsal açıdan düzyazıyı şiire tercih ettiğini" söylemektedir.(bkz: #19810980) aynı kitapta hayal kurmaktan ve düşlerinden öylesine tatlı ve etkileyici bir üslupla bahseder ki hani olsaydı da hayal kurma yeteneğinden mahrum olarak dünyaya gelseydi herhalde bu hayata fazla dayanamaz ve intihar ederdi diye düşündürür kendisi hakkında.
• "yavaş yavaş, çok yavaş,
  çok hafif bir rüzgar esip
  uzaklaşıyor yavaşça. ve ben
  bilmiyorum ne düşündüğümü,
  bilmek de istemiyorum"