gece ansızın gelen her şey düzelecek hissi

• karanlıkta aydınlığa kavuşacağımıza dair umutlar yeşerir
  aydınlıkta (gündüz) ise o yeşeren tüm umutlar yerini yeniden yineden karanlığın kucağına bırakılır.
  işte biz o siyahla-beyaz arasında karanlık yahut aydınlığın kucağında uyutulan küçük çocuklarız.
  ilk uyanan ilk elma şekerini yiyen,
  özgürlüğe umuda koşan ilk çocuk kazanacak.
  durma çocuk koş,
  koş çocuk
  aydınlığa, güzelliğe dair ne varsa onun için koş.
  elbet bir gün her şey düzelecek..
• gecenin sessizliği ve yalnızlığında, tanrıyla baş başa kalınca insanın ümitlenmesi olayıdır. gündüz olunca yine diğer insanlar ve cehennem başlar.
  
  (bkz: hell is other people)
  
  insanları sktredin, ümidi kesmeyin.
  
  edit: ana? başlık başa kalmış bile.
• (bkz: fener için opera)
• genelde tam tersi oluyor bende. gece her şey gittikçe boka sarıyor hissi, sabah uyandığımda her şey aslında gayet normal seyrinde ilerliyor'a evriliyor.
  
  özetle, (bkz: sık canını hiçbir şey düzelmeyecek)
• bir rivayete göre gece seratonin salgısı azaldığı için basliktakinin tam tersi şekilde insanı karamsar düşünceler sararmış.
  
  bende de genellikle böyle olur. ertesi gün de gece kafama taktigim şeylerin ne kadar önemsiz yada değerlendirilmemesi gereken küçük detaylar olduğunu anlarım.
• akla, turgut uyar'ın atlıkarınca şiirini getiren durumdur:
  
  “tel cambazı istiyordu ki dünya istediği gibi olsun. bile bile aldanmaya vardırıyordu işi. ama olmuyordu kendisi vardı."
  
  önceleri terliydi avuçlarımdan kayıyordu
  sonra sonra hem alıştım hem sevdim
  dedim ki ne iyi bu kadındır gecenin yarısında
  etleri var beyaz gergin sıcaklığı var öp öp ısın
  karanlık sokakları kötü lokantaları ısınmış rakıları düşündüm göğsümden iki düğme çözdüm
  gittim bir ormanı dört ucundan tutuşturdum geldim
  burada bana göre bir şeyler vardı
  oturdum
  
  bu ellerimi nereye koysam yakışmıyor
  dedim ki en iyisi kucağında dursun
  şu kravatımı çiviye as gel
  sigaramı yak birlikte at arabalarını düşünelim
  sarı pirinçten pırıltılı koşumlarını düşünelim
  bir zamanlar bilerek unuttuğum ‘küçük deniz sokağı’nı
  denizi odun depolarını demli çayları
  ben iyiyim bunlar da iyi şeyler sen nasılsın
  kolların çıplak değildi ama hiç de zararı yoktu
  bir gülünce tanıyordum sen değildin ne yapsam elimden gelmiyordu
  
  tanıyordum elimden gelmiyordu
  yoksa ne güzel aldanacaktım
  
  yabancılığın daha alımlıydı belki
  ama seni bir ormanda yakalasaydım
  ilk günlerin ilk çiçeklerin tadında
  kandırdılar 23 lira 10 kuruşumu aldılar iki kadehe
  90 kuruşu da ben tutup garsona verdim
  
  sonunda şehre vardım gökyüzüne fişekler atıyorlardı
  bir kalabalık vardı sarıydı utanmazdı geçkindi
  böylesi daha yakışıyor bildiklerime
  gün doğsun bir arınayım istiyorum
  güneş tozlu caddeler kaygılarım beni bir arıtsın istiyorum
  işte tam böyle istiyorum...
• yok la yok, olmayacak öyle bi'şey. gelişine tekmele sen o hissi.
• geldiği gibi giden histir.
• adriana limayla beraber olmak kadar hayaldir
• sahi olacak mı böyle bir şey?