hoşçakal köprüsü

• şair (bkz: hasan hüseyin korkmazgil)'in 'sevmenin öbür yüzü üstüne bir boyut yoklaması' paranteziyle sunduğu kült şiirdir.
  (bkz: ahmet kaya)'nın güzel günler ismiyle bilinen parçasının lirik hammaddesi diyebiliriz.
  
  oldukça uzun bir şiirdir, hakkında hiç entry girilmemiş olmasına şaşarak balık attım olta tuttum adlı ilk kısmını bırakıyorum ^* :
  
  dalgındım dağlar gibi
  türkülüydüm çınar çınar
  ne savrulup giden sarı
  ne kızarıp gelen yeşil
  dikilmiş dikmeninde hoşçakal köprüsünün
  tam da mendil sallıyordum güzel günlere
  güzel günler güzel günler
  hey güzel günler
  gidenimin gözlerinde
  ellerinde gelenimin
  hey güzel günler
  doymak bilmez masal kuşu
  yaşı belirsiz türkü
  renkten renge gökyüzü
  su taşıyan ince elek
  güzel günler güzel günler
  hey güzel günler
  
  balık attım
  olta tuttum
  savurdum günlerimi
  buluntu bir altun gibi
  masal oldu çocukluğum
  gençliğim bahar seli
  ve bir akşam birdenbire bir bulvar otelinde
  ipincecik bir dal değdi alnıma
  koptu sazımın teli
  
  yüreğim
  yavru kuşum
  bırakma beni
• hoşçakal köprüsü ( hasan hüseyin korkmazgil - bütün şiirleri, bilgi yayınevi, 5. basım, sf. 65-79 )
  
  ( sevmenin öbür yüzü üstüne bir boyut yoklaması )
  
  1/ balık attım olta tuttum
  
  dalgındım dağlar gibi
  türkülüydüm çınar çınar
  ne savrulup giden sarı
  ne kızarıp gelen yeşil
  dikilmiş dikmeninde hoşçakal köprüsünün
  tam da mendil sallıyordum güzel günlere
  güzel günler
  güzel günler
  hey güzel günler
  gidenimin gözlerinde
  ellerinde gelenimin
  hey güzel günler
  doymak bilmez massl kuşu
  yaşı belirsiz türkü
  renkten renge gökyüzü
  su taşıyan ince elek
  güzel günler
  güzel günler
  hey güzel günler
  balık attım
  olta tuttum
  savurdum günlerimi
  buluntu altun gibi
  masal oldu çocukluğum
  gençliğim bahar seli
  ve bir akşam birdenbire bir bulvar otelinde
  ipincecik bir dal değdi alnıma
  koptu sazımın teli
  yüreğim
  yavru kuşum
  bırakma beni
  
  2/ tek elde çeşitleme
  
  aman da dalgınmışım aman da ötelerde
  ormaniçi göller gibi
  aman da kıpır kıpır
  ayışıklı kavak gülücükleri
  bir gözüm çekmiş gider bulutsu cennetlere
  bir gözüm bakkal kasap
  alicengiz
  itdalaşı
  hep aynı pencereden hep aynı sokak
  hep aynı oyuncaktan hep aynı dünya
  su sarnıçta kör uykuda
  çıkışlar tutsak
  tohum kalmış taş altında
  yeşilim çıldıracak
  ne de çok kalmışmışım kendi salıncağımda
  ne de çok dalmışmışım kendi türküme
  ne de çok bunalmışmış benim kuzucuk
  susamışmış çöller çöller ne de çok
  yerinmekli bir akşamdı bir bulvar otelinde
  belirsiz bir boyutta özlem dönencesinde
  tam da mendil sallıyorken güzel günlere
  ipincecik bir dal değdi alnıma
  yaprakları iznik’liydi
  çiçekleri çin işi
  sanki acem minyatürü
  vivaldi düşlemesi
  sandım basra sarısı
  horasan kırmızısı
  bir elimde hindistanlı bir yılan
  bir elinde erzincanlı gelincik
  gözleri gördüm önce
  sonra yalnızlığını
  (‘beni bir gözleri ahuya’
  demiş ya koca sultan
  demiş ya ‘zebun etti’
  onlar
  o kanlı kılıçların ardındaki o yavuz sultanlar ki
  eğilmişler günümüze taa oralardan
  ipincecik kırmızı bir gül dalı)
  kara değil karanlıktı gözleri
  sandım elmas gerdanlıklı bir zenci
  acılar anlatıyor geniş zamandan
  yaşamış da bir zamanlar
  yitirmiş de bulmuş sularını
  ürkmüş de sularından bir antik balık
  bir çift göze kesmiş otel gurbetlerinde
  gözlerini gördüm önce
  sonra yalnızlığını
  ivecendi
  incinikti
  uzaktı
  öyle çapraz bir algı ki birden bir anda
  sandım inip çıkıyorum bir siyamlı erkek kedi
  kimsesiz merdivenleri
  
  3/ ateş gibi bir içki
  
  güzel miydi
  bilmiyorum
  ilginç miydi
  belki de
  tedirgindi
  incinikti
  uzaktı
  toprağından ayrı düşmüş bir zenci
  acılar anlatıyordu geniş zamandan
  
  -burda biraz ne gerek
  burda biraz kadehcik
  ateş gibi bir içki
  yoksa gitmez bu şiir
  çünkü denişmiştir papirüslerde
  lotus diye bir çiçek -
  
  ne de çok dalmışmışım kendi türküme
  ne de çok bunalmışmış benim kuzucuk
  avcısını kendi seçen bir kelebekti
  o bahçeden o bahçeye bir uzakçıl kelebek
  aldım onu ellerime
  baktım gözlerinde gecelerime
  bu yandan bakılınca güneşli bir kıyı kenti
  şu yandan bakılınca sibirya’da gün batımı
  pazarlar kuruluyordu açınca kepenkleri
  ağlamağa durmasındı köprüler tufan
  sanki çağdaş çalgılarda bir eski ezgi
  kuzeyli bir gökdelende bir çöl bitkisi
  bu tozlar ondan kaldı bu parmaklara
  
  4/ hızlı dönemeçte bir adsız boyut
  
  onu ben orada buldum
  hermafrodit bir yalnızlık
  karışıktı düşler gibi
  düşler gibi doğurgan
  kokluyordum gül demeti
  okşuyordum ısırgan
  
  -burda biraz ne gerek
  burda biraz bir kadehçik
  ateş gibi bir içki
  yoksa gitmez bu şiir
  çünkü denilmiştir papirüslerde
  lotus diye bir çiçek-
  
  koşuyordum kelebekti
  tutuyordum örümcek
  çekiyordum perdeleri
  ormanda kuş sesleri
  yarasalar çığlık çığlık
  yumunca gözlerimi
  özlediğim yerdeydi o
  aradığım yerde yoktu
  bir yüzüyle çocuktu
  bir yüzüyle şam çarşısı
  bir hindistan minyatürü
  sedef döken bir müzik
  kül rengi güvercinlerdi ki barok katedrallerden
  kim bilir kimden kalmış pastel resimlerdi ki
  alıcısı çoktan ölmüş o sokakları
  onu ben orda buldum bir bulvar otelinde
  hippice sultanahmet
  
  5/ artık bir şey gerekmiyor dostlarım
  
  öyle bir yüz yoktu orda ben aldanmışım
  kaç bin yıllık aldanışı yeni sanmışım
  
  yaralı bir şarkıydı o
  bir umutsuz yolculuktan
  bırakılmış bir konaktan
  bir yaldızlı resimdi
  akrep yutmuş balıktı o
  ışıktan kaçıyordu
  afrodit’le yatıyordu
  hermes’im sanıyordu
  ‘om mani padme hum’du
  tamburda solo
  bir kenevir kuşuydu o
  yakut gözlü bir örümcek
  
  artık bir şey gerekmiyor dostlarım
  kendini leydi sanan bir merakeş dilencisi
  buldu beni
  buldum onu
  ve bitti
  
  hoşçakal köprüdünde yel aldı mendilimi
  silkeledim yaprak yaprak
  saldım türkülerimi
  ne değişen ışıklardı
  ne son bulan acılar
  ‘bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm’
  o geceler orda kaldı
  o görüntü orda bitti
  kaç bin yıllık bir öyküydü
  yineledim bitti gitti
  vurdum çıplak sırtıma çağdaş yaşnızlığımı
  ‘demir asa demir çarık’
  kan içinde ayaklarım
  artık bir şey gerekmiyor dostlarım
  
  6/ pişmanlık dedikleri o kör yengeç o topal
  
  ey gecikmiş koca kerem
  ey çağdışı koca aptal
  sen bir sevda ustasıydın
  bir özleö kuyumcusu
  nasıl kandın o renklere
  nasıl aldandın
  o yapay derinlikler nasıl yanılttı seni
  nasıl gittin ardından o gölge oyunlarının
  
  sevdin onu - ne saklarsın - sever gibi akşam bulutlarını
  gömdün onu - ne gizlersin - gömer gibi akşam
  ( bulutlarına tutulmak tutsaklıksa
  kör bir yengeç pişmanlık
  bunu baştan bilmeliydin dövünmek için
  niçin çalmak taştan taşa bu canı
  bu kızgın arefede bu fırtına öncesinde bu boşluk
  ne buldun da bilemedin ey koca şaşkın
  işte sokak işte gerçek
  işte kavganın ucu
  ya kaptansın bu gemide
  ya da sıradan yolcu
  ne ararsın bu denizde
  beklediğin ne ki senin bu kıyılardan
  ey yaşlanmaz yanılsama ey sürekli kuruntu
  
  7/ yeniden yanılmaya övgü
  
  anlat bizi sokaklarda ey elele bulan şafak
  anlat bizi bizden sonra geleceklere
  anlat bu aldanışı
  de ki evet
  de ki hayır
  de ki olası
  anlat bu karlı sokaklardan elele geçeceklere
  
  türkülerlik işler bunlar ey gecikmiş koca kerem
  gün kocalır yıl yılanır çağ ölür
  biz gideriz bu illerden yeniler gelir
  silinir sevdalarımız türkülerden de
• •
• o kadar öküzüm ki, gerçekten köprü sandım ve açtım. birden ses gelince irkildim. saat altıda bile romantik olunuyor. cidden ders almam lazım
• (bkz: hasan hüseyin korkmazgil) in şiirinde geçen söz öbeği.
  dikilmiş dikmeninde hoşçakal köprüsünün
  tam da mendil sallıyordum güzel günlere
• tam da mendil sallıyordum güzel günlere.
  
  gibi insanı yaralayan mısraya sahip şiir.