ihsan yüce

• ihsan yüce 1971'de kızının doğumuyla birlikte “yerleşik” hayata geçiyor ve üsküdar'da bir ev tutuyor. o dönem üsküdar'ın şemsi paşa civarı sağcı, salacak solcu. mahalleler politik olarak ayrılmış durumda. şu anda kız kulesi'nin karşısında salacak çay evi vardır. orası eski salacak iskelesi'ydi. o iskelenin hemen yanında soğan ve domates ektikleri küçük bir bostanları var. masalarını iskelenin en ucuna kuruyorlarmış. iskelenin biraz yukarısındaki arap'ın yeri'nden balıklar geliyor, bostandan da domatesler, soğanlar. dünyanın en güzel günbatımında demleniyorlar. mazlum çimen türkü söylüyor, rıfat ılgaz şiir okuyor, ahmed arif “dağlarının ardı nazlıdır…” diye başlıyor. böyle bir atmosfer. iş toplantısı yapacakları zaman arap'ın yeri'ne gidiyorlar. tarık akan ve kemal sunal'la arap'ın yeri'nde buluşuyorlar. salacak sahilinde kurdukları masa kamuya açık. balıkçısından şarapçısına herkes orada. münir özkul da has bir akşamcı olduğu için iş konuşmak sahildeki masayı tercih edermiş. bugün bile o iskelenin etrafındaki balıkçılara ihsan yüce'yi sorduğunuzda tanıyanlar çıkıyor. sait faik öldüğünde burgazada'ya gidip “burada çok önemli bir edebiyatçı yaşıyormuş” dediklerinde burgazlılar “bizim adada öyle biri yok” dermiş. çünkü herkes onu “şarapçı sait” olarak biliyor. (gülüyor) ihsan yüce de böyledir. salacak'taki balıkçılar sinemacılığından çok, dostluğuyla bilirler onu. “ihsan baba'yla sabahlara kadar muhabbet ederdik” diyorlar. salacak sahilinden yol geçtikten sonra oraların büyüsü bozuluyor. ama evlerde toplanmaya devam ediyorlar.
  
  can yücel'in uzun yıllar kuzguncuk'ta yaşadığı biliniyor. ihsan yüce ile can yücel'in yolları kesişmiş mi?
  
  çok sıkı dostlar. yüce'nin ankara'da tiyatro yaptığı dönemden tanışıyorlar. anadolu mitolojisi üzerine çok konuştukları söylenir. can yücel “anadolu mitolojisini ihsan kadar bileni yoktur” dermiş. ihsan yüce'nin cenaze namazından sonra can yücel kabristana gelmiyor. nedenini soranlara “insan arkadaşını gömer mi yahu?” diyor. can yücel hiçbir arkadaşının defnine katılmamış. cenaze namazından sonra imrahor birahanesi'ne gidiyor, birkaç tek atarak ihsan yüce'yi anıyor.
  
  alıntıdır
• "ulan ağaysa ağa be!
  onlar tok doğup aç ölmekten korkarlar, biz zati açız.
  korkunuz niye?
  hele bir uğraşak, belkim tok ölürük."
• başlığı altında yüzlerce kez ekmek şarap sen ve ben adlı şiirinin paylaşıldığı çok yönlü sanatçı.
  
  çerkes göçüyle elazığ'a yerleşen 9 kardeşten biridir ihsan yüce. sonra izmir'e taşınırlar, iktisadi ve ticari ilimler akademisi okur ve muhasebecilik yapmaya başlar fakat sevdiği iş değildir. izmir halk ve çocuk tiyatrosu'nda çıktığı ilk sahne deneyimi sonrası sevdiği işin ne olduğunu bulur. yaklaşık 10 yıl sonra bir arkadaşıyla birlikte ankara drama tiyatrosunu kurar. suç ve ceza’nın raskolnikov’u ilk oynadığı karakterdir, sonra şarlo’nun sahne ışıkları’nı sahneye koyar. sinemayla tanışması da bu döneme denk gelir. kızı aslı'nın adını verdiği bir yapım şirketi olan aslıer film'i kurar ve senaryosunu yazdığı ilk filmi hayat cehennemi/hiç filmini çeker, film pek ilgi görmez. senaryo çalışmalarına devam eder ve bugün bile izlerken zevk aldığımız birçok filmin altında imzası vardır. anadolu tarihine ve mitolojiye olan tutkusu sebebiyle ülkeyi defalarca boydan boya gezmiştir, hikâyelerinde anadolu köylerini anlatır. ağaç yontar, şiir yazar, yüzlerce filmde oynar, yönetir.
  
  oynadığı filmler:
  
  gece yarısı vurgunu, 1990 (izzet reis)
  fazilet, 1989
  gülbeyaz, 1989
  ahi evran, 1989
  güneşin solduğu gün, 1989
  lambada / gençlik fırtınası, 1989
  ağlıyorum, 1988
  inatçı, 1988
  kalbim ağlıyor, 1988
  öğretmen, 1988
  uyanık gazeteci, 1988 (muhtar)
  vurgun, 1987
  papatya, 1987
  alnımdaki bıçak yarası, 1987
  gönül dostları, 1987
  çocuklar ölmesin, 1987
  pusu, 1987
  umut zamanı, 1987
  ya benimsin ya toprağın, 1987
  çark, 1987
  zeynepler ölmesin, 1987
  deli deli küpeli deli, 1986 (çavuş)
  bekçi, 1986
  sevmek neye yarar, 1986
  kıskıvrak, 1986
  fatmagül’ün suçu ne, 1986
  aşk hikayemiz, 1986
  garip, 1986
  sevda ateşi, 1986
  sonsuz aşk, 1986
  aşkın kanunu yoktur, 1986
  yılanların öcü, 1985 (muhtar)
  sosyete şaban, 1985
  ya ya ya şa şa şa, 1985
  parmak damgası, 1985
  ölüm yolu, 1985 (mahmut)
  keriz, 1985 (şeyhmuz)
  postacı, 1984
  bir sevgi istiyorum, 1984
  fahriye abla, 1984
  bir yıldız doğuyor, 1984
  gül ağacı, 1983
  çarıklı milyoner, 1983
  şalvar davası, 1983
  küçük ağa, 1983
  yalan, 1982
  aşkların en güzeli, 1982
  dolap beygiri, 1982
  doktor civanım, 1982 (ihsan ağa)
  çiçek abbas, 1982
  herhangi bir kadın, 1981
  davaro, 1981 (ağa)
  deliler koğuşu, 1981
  duy kalbimin feryadını, 1980
  yaktın beni dünya, 1980
  erkek güzeli sefil bilo, 1979
  isyan, 1979
  derya gülü, 1979 (haşim kaptan)
  karpuzcu, 1979
  mahmudo ile hazel, 1979
  şark bülbülü, 1979 (muhtar)
  maden, 1978
  kibar feyzo, 1978 (hüso)
  neşeli günler, 1978 (nazif)
  sultan, 1978 (muhtar)
  kene, 1978 (halil dayı)
  aslan bacanak, 1977
  fırat’ın cinleri, 1977
  güneşli bataklık, 1977 (nazif)
  çöpçüler kralı, 1977
  kan, 1977
  leyla, 1977
  gülen gözler, 1977 (hasan)
  selvi boylum, al yazmalım, 1977 (ali)
  sakar şakir, 1977 (televizyoncu kenan)
  şabanoğlu şaban, 1977 (sünnetçi)
  kadı han, 1976
  mağlup edilemeyenler, 1976
  hasip ile nasip, 1976
  kötüler de ağlar, 1976
  deprem, 1976
  öyle olsun, 1976 (hasan usta)
  meraklı köfteci, 1976 (temel reis)
  ağrı dağı efsanesi, 1975
  kara çarşaflı gelin, 1975 (kahya)
  işte hayat, 1975
  şaşkın damat, 1975 (boynuzlu kazım)
  ah ne adem dilli badem, 1975
  anasının kızı, 1975
  delisin, 1975 (rıza)
  bedrana, 1974
  kanlı deniz, 1974 (veli reis)
  kardeşim, 1974
  olmaz böyle şey, 1974
  yaşar ne yaşar ne yaşamaz, 1974
  salako, 1974
  kambur, 1973
  kır çiçeği, 1973
  ezo gelin, 1973 (ezo’nun amcası)
  azap, 1973
  kim bu soytarı, 1973
  ve onu vurdular, 1973
  ağrı dağı’nın gazabı, 1973
  güllü geliyor güllü, 1973 (hasan reis)
  oh olsun ihsan, 1973
  utanç bekir, 1972
  her şafakta ölürüm, 1972
  tanrı misafiri, 1972
  keloğlan, 1971
  güllü, 1971
  hüdaverdi-pırtık, 1971 (zurna)
  hayat sevince güzel, 1971 (fotoğrafçı)
  hayat cehennemi – hiç, 1971
  tarkan piyer, 1969
  camoka’nın dönüşü, 1968
  sevemez kimse seni, 1968
  sürtüğün kızı, 1967
  kara davut, 1967
  ömre bedel kız, 1967
  kozanoğlu, 1967
  bir millet uyanıyor, 1966
  fatih’in fedaisi, 1966
  ölüm tarlası, 1966
  ah güzel istanbul, 1966
  senede bir gün, 1965
  
  yönettiği filmler:
  
  bizim sokak, 1981 (yapımcılığını da yaptı)
  deliler koğuşu, 1981
  duy kalbimin feryadını, 1980
  ibişo, 1980
  bebek, 1979
  hayat cehennemi – hiç, 1971
  
  senaryosunu yazdığı filmler:
  bir umut uğruna, 1991
  bir avuç sevgi, 1990
  fazilet, 1989
  öğretmen, 1988
  uyanık gazeteci, 1988
  inatçı, 1988
  papatya, 1987
  vurgun, 1987
  ağlama, 1986
  sonsuz aşk, 1986
  deliye hergün bayram, 1985
  keriz, 1985
  sosyete şaban, 1985
  bizimkiler / of of emine, 1984
  yabancı, 1984
  şabaniye, 1984
  çarıklı milyoner, 1983
  günah, 1983
  ıslak güneş, 1982
  arkadaşım, 1982
  bizim sokak, 1981
  deliler koğuşu, 1981
  akrep, 1980
  berduş, 1980
  duy kalbimin feryadını, 1980
  ibişo, 1980
  bebek, 1979
  mahmudo ile hazel, 1979
  kibar feyzo, 1978
  kanal, 1978
  azrailin beş atlısı, 1978
  kene, 1978
  kaçaklar, 1977
  fırat’ın cinleri, 1977
  memiş, 1977
  öl seve seve, 1977
  su perisi elması, 1976
  kadı han, 1976
  avanak, 1976
  intikamcı, 1976
  nerde beleş orda yerleş, 1976
  portakal, 1976
  bekaret kemeri, 1975
  zımbala behçet / behçet, 1975
  çin işi japon işi, 1975
  sansar, 1975
  seferim var, 1975
  vur tatlım, 1975
  yarınlar kimin, 1975
  ye beni mahmut, 1975
  kocam erkek mi?, 1975
  bedrana, 1974
  helal sana behçet, 1973
  ağrı dağı’nın gazabı, 1973
  hayat cehennemi – hiç, 1971
• memleketin film tarihinde, mapushane ve mahalle raconcusu, zengin gönüllü kalender deniz adamı, avantasına bakan üçkağıtçı, hasis kız babası, köylü kürt, kaçakçı kürt, gariban kürt, kurnaz kürt, sahanda kürt ve türk buğulama gibi roller oynamış, rahmetli, salacaklı aktör^**.
• sigara icis bicimi de ayrica incelenmesi gereken bi adamdir ihsan yuce.
  gercek hayatta nasil sigara iciyorsa filmlerinde de aynısını yapıyo gibi durur,sanki rolunu oynarken birden canı sigara istemis,cıkartıp yakmıs gibi icer.
  hicbir zamanda sigara icmesi sahnede one cıkmaz,hatta filmden ayrı bi sey gibidir.rolunu yapıyo bi yandan da sigara iciyo gibi gozukur ama baba o kadar dogaldır ki bu seferde yonetmen ozellikle sigara icmesini istemistir diye kıllanırsınız cunku karakterine cok sey katar.bi fırt cekip yere attıgında isi vardır,eger yere atıp bi de ezmisse basroldeki iyi karakter buna zarar veren biseyler yapmıstır,adamları da gelip buna gammazlamıslardır,agır agır cekince de(bi yandan da pis pis sırıtır)keyfi yerindedir ama baskalarının basını agrıtacaktır ihsan amca ilerde.sigarayı baska birine ikram ediyorsa karsısındaki kisiyi ya kekliyecektir,ya da karsısındaki zengin bi adamdır.
  ayrıca kotu bi karakteri oynuyosa karsısındaki kisilere hic bir zaman acımaz.ayrıca gozleri de cok farklıdır,kanlı gibi hafiften,katarakt olabilir belki.
• müjde ar’ın canlandırdığı gülo’nun babası hacı hüso’yu oynadığı (bkz: kibar feyzo)’nun senaryosunu yazmıştır. yönetmenliğini atıf yılmaz’ın yaptığı kibar feyzo, toplumsal, siyasal, dinsel eleştiriyi komediyle buluşturan film, türk sinemasının köşe taşı filmlerinden biridir. ihsan yüce öykücü osman şahin’in yel değirmeni adlı kitabında yer alan fareler öyküsünü harika diyaloglarla sinemaya uyarlayarak kibar feyzo’yu yaratmıştır. erden kıral’ın ilk uzun metrajlı filmi olan tarık akan ve meral orhonsoy’un rol aldığı 1978 tarihli kanalfilminin ’ın senaryosunu da o yazmıştır.
  (bkz: kibar feyzo)'daki hacı hüso, (bkz: çöpçüler kralı)'ndaki hacer'in paragöz babası, (bkz: davaro) da sülo'nun karısına göz koyan ağa hep kötü rollerde olmasına alıştığımız bir emekçidir ve ömrü sanatla geçmiş bir adamdır. sanat dediysek sadece sinema değil; yazardır, şairdir, heykeltıraştır, ressamdır, ağacı yontması bile sanata dahildir.
  ama pek fazla kimsenin şairi olduğunu bilmediği bir de şiiri vardır.
  
  (bkz: ekmek şarap sen ve ben)
  bir de sabahın dördü
  dışarda kar
  odamız ılık
  gözlerin ılık ılık damlarken boş kadehe
  anlattın bana ağzı sarımsak kokan bir oğlanla yattığını
  aşkı tattığını, karım dediğini ve aldattığını kıskandım gogen’i tahitilim
  terlemiş vücudunu silerken
  cüzzam mikrobunu ve yaktığı kulübesini
  saçların bağlamıştı ellerimi muz kokulum
  güneşi doğurmuştu ölü cisim
  martı çığlıklarıyla bir sahil kayalığında
  nefesin vücudumu yakıyordu yer yer
  sam yelim sahra-i kebirim
  kahrettim her şeye o gün
  babanın şarap çanağına,
  gogen’e,
  kadere,
  sana,
  bana,
  bir de gittiğin arabanın tekerine
  ne diyordum arkadaş….
  diyordum ki ben bu zıkkımı içmek için içerim
  ama içerken düşünmem neden içiyorum diye
  daha sonra yaparım hayatın felsefesini
  sırayla olurum fatih, selim, kanuni
  bazen kadın hamamında tellak….
  bazen christoph colomb
  napolyon’ken düşünürüm elbe’de geçen günleri
  timur’ken beyazıt’ı yenişimi….
  bir kere aristo’nun hocası olmuştum
  ona verdiğim dersle gurur duymuştum
  bazen jan dark’ı kurtarmak için çalışan bir kahraman
  bazen odunun ateşleyen bir cellat olurum
  eğer daha da içersem
  shakespare halt etmiş derim karşımda
  salyalı dudaklarımdan yayık sesimi dinlerim de
  işte mozart’ın aradığı melodi bu diye gülerim
  enayiymiş be platon…
  bir içsin de görsün….ne felsefesi varmış bu hayatın
  anlasın geçmişi kınalı dünyanın kaç bucak olduğunu
  ıslak kaldırımlarda yürürken acırım
  önde yalpa vuran sarhoşun zavallı haline
  ukalalık işte derim neme lazım senin
  kendine bak; sende bir serserin bir sarhoş….
  ve yavaş yavaş kaybolur acı kahkalarım
  şehrin izbe sokaklarında
  yavaş yavaş kaybolur benliğim…
  
  şiir linki
• asil ugrasi ve meziyeti senaristlikti. produksiyon islerini de yuruturdu. salacakta bahce icinde eski bi koskte yasardi. ailecek yemege giderdik evine. asli adinda bir kizi vardir.
• görsel
  125'i aşkın film oyunculuğu, 53 senaryo, 6 film yönetmenliğinin yanı sıra şiir, resim ve heykel ile de ilgilenmiş tam bir sanatçıdır. şiirlerinin çoğu yayımlanmamıştır.
  sinemadan evvel tiyatro oyunculuğu yaptığını da hatırlatmakta fayda var. dolu dolu geçen bir sanat hayatı ve mesleğini severek yapan iyi bir sanatçı. mekanı cennet olsun.
  
  en ünlü şiiri 'ekmek şarap sen ve ben'dir. bu şiirle ilgili sözlük te bir başlık var. ama ben yine de merak edenler için buraya bırakayım.
  
  ekmek şarap sen ve ben
  bir de sabahın dördü
  dışarda kar
  odamız ılık
  gözlerin ılık ılık damlarken boş kadehe
  anlattın bana ağzı sarımsak kokan bir çocukla yattığını
  aşkı tattığını, karım dediğini ve aldattığını
  
  kıskandım gogen’i tahitilim
  terlemiş vücudunu silerken
  cüzzam mikrobunu ve yaktığı kulübesini
  saçların bağlamıştı ellerimi muz kokulum
  güneşi doğurmuştu ölü cisim
  martı çığlıklarıyla bir sahil kayalığında
  nefesin vücudumu yakıyordu yer yer
  sam yelim sahra-i kebirim
  kahrettim her şeye o gün
  babanın şarap çanağına, doğan güneşe
  gogen’e,
  kadere,
  sana,
  bana ,
  bir de gittiğin arabanın tekerine
  
  evet ne diyordum arkadaş….
  diyordum ki ben bu zıkkımı içmek için içerim
  ama içerken düşünmem neden içiyorum diye
  daha sonra yaparım hayat felsefesini
  
  sırayla olurum fatih, selim, kanuni
  bazen kadın hamamında tellak….
  bazen christoph colomb
  napolyon’ken düşünürüm elbe’de geçen günleri
  timur’ken beyazıt’ı yenişimi….
  bir kere aristo’nun hocası olmuştum
  ona verdiğim dersle gurur duymuştum
  bazen jan dark’ı kurtarmak için çalışan bir kahraman
  bazen odununu ateşleyen bir cellat olurum
  
  eğer daha da içersem
  shakespare halt etmiş derim karşımda
  salyalı dudaklarımdan yayık sesimi dinlerim de
  işte mozart’ın aradığı melodi bu diye gülerim
  enayiymiş be platon…
  bir içsin de görsün….ne felsefesi varmış bu alemin
  anlasın geçmişi kınalı dünyanın kaç bucak olduğunu
  
  ıslak kaldırımlarda yürürken acırım
  önde yalpa vuran sarhoşun zavallı haline
  ukalalık işte derim neme lazım senin
  kendine bak; sende bir serserin bir sarhoş….
  ve yavaş yavaş kaybolur acı kahkalarım
  şehrin izbe sokaklarında
  yavaş yavaş kaybolur benliğim…
  
  ihsan yüce
• munir ozkul tarafindan hakkinda " hahahaaayt turrrup sikarim onun gencligine" denmis kisidir.
• al bundy, married with children efsanesinin bir bolumunde, izledigi bir kovboy filmindeki yardimci oyuncu fuzzy mcgee'nin gercek hayatta vefat etmesi uzerine, kendine mezar yeri olarak bu cok sevdigi yardimci oyuncunun yanini satin alir. oldukten sonra fuzzy'nin yaninda olabilmek bundy icin bir $ereftir. (bu arada fuzzy -sanirim- hayali birisi olsa da, eli wallachgibi, gian maria volonte gibi emekcileri al bundy'nin fuzzy'si olarak gormek abarti olmaz.)
  
  al bundy'ye gore fuzzy gibi bir yardimci oyuncu, cogu film starindan daha degerlidir. fuzzy yerini bilir, filme elinden geldigince katki saglar, fazlasini istemez, aziyla yetinirdi. bir western filmi fuzzy'siz olamazdi, fuzzy'siz tatsiz tuzsuz bir yapim olurdu.
  
  al bundy'e gore western filmlerde "fuzzy" ne ifade ediyorsa, buyuk cogunluga gore turk sinemasi'nda ihsan yuce bir fazlasini ifade ediyordur. ihsan yuce sadece yardimci oyuncu degildi, daha fazlasiydi. ihsan yuce yardimci oyunculuktan ote kameranin gerisine a$ikti. o senaryolarin, produksiyonlarin adamiydi. bu soyadi gibi yuce insan icin ne yazilirsa yazilsin, kendisinin emegini, yetenegini anlatmaya yetmez bence. ben -kendimce-, al bundy'nin yardimci oyuncu fuzzy mcgee sevgisiyle ifade etmeye cali$tim.
  
  cok buyuk adam cok, topragi bol olsun...