istanbul

• yağmursuz ve aşksız düşünemediğim hüzünler şehri...
• (bkz: istanbulda sabah)
• ilk kez özlemediğim şehir. uzun bir ayrılıktan sonra kavuşunca "belki özlemişimdir" düşüncelerinin yerine derhal "kurtulmak istiyorum bu sıcaklıktan" feryatları aldı. istanbul karanlıkken ve ağlarken güzeldir.
• üzerindeki tüm sıkıcılığını, sıradanlığını, berbat hırslarını, gereksiz dolanmalarını yok edene kadar dönülmemesi gereken şehir^*.
• grileşmiştir artık o...özletmiştir kendini...ya da ben özlemek istemişimdir.
• neler olduğunu ya da olacağını anlayamadığım, tahmin dahi etmek istemediğim şehir... uzaklaştıkça özlemek yerine daha çok kaçmak, unuttukça hatırlamak yerine daha çok uzaklaşmak istediğim şehir. ölüm gibi...
• geçmiş ve gelecek yoktu
  istanbul vardı,
  ölüm yoktu, yaşam yoktu,
  yalnızlık yoktu, ıssızlık yoktu,
  istanbul vardı...^*