348 entry daha
  • türk filmlerinin ekseriyeti - hepsi değil elbette belli bir dönemin yapımları- aktörleri gibi abartılmış, romantik bir nostalji arayışına mesken olmaktan öte bir değere sahip olamamıştır. senelerce ben de safiyane gözlerle denk geldikçe izlemeye çalışırdım. zamanla türk filmlerinde pek de iyi niyetle kullanılmayan ve hep negatif anlamlar atfedilen baş örtüsü imgesi gibi çeşitli öğeler, genellikle zampara, düzenbaz, üçkağıtçı olarak tanımlanan hacı karakterler, halkı ve halkın gerçek sorunlarını temsil ettiği söylenen kemal sunal'ın genellikle gerizekalı, bir işi beceremeyen, ağlanacak haline aptal aptal gülen, gıcık karakterlere hayat vermesi ve bu bağlamda yönetmenlerin toplumun gelir eşitsizliği yaşayan kesimine aslında ne gözle baktıklarını fark etmem, muhafazakar vatandaşların fakir, cahil, bakımsız olduğu ve götü başı açıp zengin züppelerden biri gibi göründüğü vakit leeet the sunshine moduna geçmesi gibi iç bunaltan klişelerin tekrar tekrar piyasaya sürülmesi gibi şeyleri kendi döneminin dinamikleriyle okumaya çalıştığımda geriye değerli pek az yapım kaldı. benzer filmlerin amacına hizmet etmişliği olsa da bir tek türkan şoray'ı tenzih ediyorum. onda allah vergisi bir efsun var, yapacak bir şey yok.
41 entry daha
hesabın var mı? giriş yap