kendini tanıyamamak

• "hiç kimse, işlemediği günahın masumu değildir"
• çok kısa sürede değişim geçirenler kendisini tanıyamayabilirler çünkü değişim onları farklı bir insana dönüştürmüştür. bu yüzden kendilerini tanıyamazlar. zaman geçtikçe yeni hallerine de alışır ve tanırlar.
• hayatımda ilk defa bugün başıma gelen durum. benimki tamamen fizikseldi. aynaya baktım saçlarıma şekil vermeye çalışırken bir anda aynadaki kişiyi tanıyamadım. aslında tanıdığım bir yüz ama benim ruhumu taşıyan yüz değil. sanki beynim bana oyun oynadı. çok tuhaf bi an yaşadım 2-3 saniye kadar. acaba başkasının başına da gelmiş midir?
• bir psikiyatrisin samimiyetsiz huzuruyla donanmak istiyorum. sorunları yemiş, yutmuş, sıçmış huzuru onun adı. fakat kendimi yedim, sıçtım, çıkardım yine çözemedim. kendini tanıyamamak bu olsa gerek.
• tanınmaz haldeki kısmımızla dertleşmeyi denemeye kadar gider;
  sen kendine üçüncü birayı açarken "sen ne yaptığını sanıyorsun ulan" diye girilir konuya. sesi çıkmaz. "susup kendini haklı gösterme bana"... sevdiklerine, kendini nasıl inandırdığını, ne hakla onlara 'sen'miş gibi sokulduğunu, senden başkasına anlatmadıkları gizlerine nasıl vicdanını sızlatmadan kulak kabarttığını ve en önemlisi o'nunla sevişirken sevgisizce dokunuşunu... "sevgimi nasıl unutturdun ona! gözlerine bakıp senin yansımanı görmek neden!"
  
  tek bir cevap alamazsın ondan, zaten birayıda ziyan etmiştir.
  ve ruhun ölü bulunur bi sabah, ilginçtir çünkü faili tanınamaz haldedir.
• aslında pek güzel tanır insan kendisini sadece kendisine bile itiraf edemez bazı şeyleri, yakıştıramaz belki de yaptıklarını.
• hayatin dogal bir sureci olan degisimin icinde olma ve bu degisime ayak uydurmakta zorlanma hali. bu noktada onemli olan degisimin hayatimiza olan etkilerinin ne oldugu ve bu durumdan karli mi yoksa zararli mi cikacagimizdir. bu hesabi yapip hayatimiza en dogru sekilde yon vermek gerekir ki donusu olmayan bir hata yapilmasin. ya da herseyi oluruna birakip degisimin tum getirdiklerine eyvallah deyip hata mi yaptik iyi mi yaptik yasayarak gormek de bir tur kardir aslinda.
• fiziksel ve manevi olarak iki türlü gerçekleşebilir;
  boş yemek tabaklarının bırakıldığı ve üst tarafı ayna olan bir bölümde ilk gün tabağı bırakırken kendimi görüp, "vay be amma genç bulaşıkçıymış" demiştim. oysa ki bundan önce "vay be amma çok bana benziyo" vardı, bunu atlamışım.
  (bkz: tanınmayacak hale gelmek)
• tutarsız hareketlerin farkında olunmasından kaynaklanan bir sorun. kendi kendine yaptım ama niye yaptım diye sorup cevapsız kalmaktır. (bkz: yaptim ama bi sor niye yaptim)
• eskiden kendimin cogu hislerini bilirdim.aksamlari uzun uzun sohbet ederdim.neyin motive ettigini, neyin uzdugunu farkederdim.digerlerini anlamak zordu.
  büyüdükçe (daha doğrusu yaş aldikça çünkü pek buyumus gibi hissedemedim kendimi)kendi hislerimi ,hislere neden olan nesneleri taniyamaz oldum.kendim, kendim olmaktan uzak.en ufak degisiklik bile beni sarsiyor.kendimi tanimaktan bu kadar uzaklasmayi kabullenemedim.digerlerini hala anlamakta zorluk cekiyorum.ama asıl üzücü olan artik kendimi de anlayamiyorum.