• san francisco'daki golden gate köprüsünden atlayarak intihar etmis fakat ölmemis 24 yasindaki amerika'li ögrenci. kendisiyle focus dergisinin yaptigi röportajdan ceviri:

    focus: neden kendinizi öldürmek istediniz?

    hines: cift tarafli sorunlarim vardi ve depresyondaydim. ailemle kavgaliydim, arti kiz arkadasim beni terk etmisti. hepsi üst üste gelmisti. geceleri bana intihar etmemi söyleyen sesler duyuyordum: "cevrendekilere yük olmaktan baska bir sey yapmiyorsun" diyorlardi.

    focus: siz de bu seslere itaat ettiniz öyle mi?

    hines: evet, süpermarkete gidip kendime tatli filan aldim, sonra da golden gate köprüsüne gittim. köprünün ortasina kadar yürüdüm ki denize düsecegimden emin olayim. intihar etmek isteyen biri icin cok sacma bi sey tabi.

    focus: peki sayin hines, neden köprü?

    hines: cünkü ordan atlamanin asiri dozda hap yutmaktan veya silahtan daha az aci verecegini düsünüyordum.

    focus: atlamak icin kendinizi ikna etmeniz gerekti mi?

    hines: uzun süre orda durdum ve agladim. simdi birisi gelse, benimle ilgilendigini gösterse atlamam diye düsünüyordum. ve biri geldi de, günes gözlüklü, alman aksaniyla konusan genc güzel bir bayan. kendisinin bir fotografini cekmemi istiyordu elindeki kamerasiyla. göz pinarlarim bosalmisti, ama resmi cektim. sadece "thank you" dedi ve gitti. ben de üc adim geri cekilip parmakliklarin üstünden kendimi bosluga biraktim. zaten parmakliklar gögüs hizasina kadar falan geliyordu.

    focus: atlarken aklinizdan neler geciyordu?

    hines: ayaklarimin köprüden ayrildigi saniyede hata ettigimi anladim. "oh shit, ne yapiyorum lan ben burda" dedim kendime. ölmek istemiyordum. suya cakilana kadarki 67 metrelik mesafe yaklasik dört saniye sürdü. ayaklarimin üzerine düsebilmek icin havada ters döndüm. düsüsüm sanki bir asir sürmüs gibi geliyordu. cakildigim anki aci inanilmazdi. suyun dibine battim, sürekli daha derine ve daha karanliga, ta ki her yer karanlik olana kadar. sonra isiga dogru ciktim.

    focus: yüzebildiniz mi?

    hines: suyun üstünde kaldim. cakilmanin siddeti bir sürü omurga kemigimi kirmisti. fakat alttan bi hayvanin beni ittigini fark ettim. "hassiktir" dedim, "cakildik ölmedik, simdi köpekbaligina yem olcaz". meger hayvan bir deniz aslaniymis, benimle oynamak isterken beni suyun üstünde tutmus oldu. resmen hayatimi kurtardi. köprüdeki turistlerin cektigi, deniz aslaninin beni nasil suyun üstünde tuttugunu gösteren resimler var. bir mucize! birkac dakika sonra da sahil güvenlik gelip beni kurtardi.

    focus: golden gate'den atlayan 2100 kisiden sadece 26'si hayatta kalmayi basardi. bu intihar sizde nasil bir degisime yol acti?

    hines: bir futol takiminda oynadigim icin kasli bir yapim var, sanirim benim bu cakilmayi atlatmami saglayan kaslarim oldu. aylarca hastanede yattim, sirtimda hal-i hazirda celik levhalar var. belim hicbir zaman eskisi gibi olamiycak. bence köprüye intihar engelleme parmakliklari koyulmali ve intihar denemelerinin önüne gecilmeli. 25 milyon dolar tutarmis, olsun, iki haftada bir birinin intihar etmesinden daha iyidir. biliyorum ki, eger parmakliklar yeterince yüksek olsa ve tirmanmak zorunda kalsam asla atlamazdim. ama bu haliyle cok kolaydi.
  • the bridge adli belgeselde kendisi ve babasi ile yapimis cok carpici bir roportaj bulunmaktadir.
hesabın var mı? giriş yap