orhan veli

• kendini "ben veli'nin oğluyum" diye tanımlar.
• beni güzel hatırla
  bunlar son satırlar
  farzet ki bir rüyaydım esip geçtim hayatından
  yada bir yağmr sel oldum sokağında
  sonra toprak çekti suyu kaybolup gittim
  beklide bir rüyaydım
  senin için..
  uyandın ve ben bittim
  beni güzel hatırla
  çünkü sevdim seni ben her şeyini
  sana sırdaş oldum dost oldum koynumda ağladın
  yüzüne vurmadım hiçbir eksikliğini
  beni üzdün kınamadım
  alışıktım vefasızlığa el oldun aldırmadım
  beni güzel hatırla
  sayfalarca mektup bıraktım sana
  şiirler yazdım her gece
  çoğunu okutmadım
  sakladım günahını sevabını içimde
  sessizce gittim senden öncekiler gibi sende anlamadın
  beni güzel hatırla
  sana unutulmaz geceler bıraktım
  sana en yorgun sabahlar
  gülüşümü gözlerimi sonra sesimi bıraktım
  en güzel şiirleri okudum gözlerine baka baka
  söylenmemiş merhabalar sakladım her köşeye
  vedalar bıraktım duraklarda
  ne arasan bir sevdanın içinde
  fazlasıyla bıraktım ardımda
  beni güzel hatırla
  dizlerimde uyuduğunu düşün
  saçını okşadığımı üşüyen ellerini ısıttığımı
  mutlu olduğun anları getir gözünün önüne
  anlından öptüğüm dakikaları
  birazdan kapını çalan kişi olabileceğini düşün
  şaşırtmayı severim biliyorsun
  bu da sana son sürprizim olsun
  şimdi seninle yaşanan günleri ateşe veriyorum
  beni güzel hatırla
  gidiyorum
  
  (bkz: beni güzel hatırla)
  
  edit:bu şiir için okan savcı'nın da adı geçiyormuş.
• pervasızca hayatını kaybeden ve türk edebiyatında devrim denilebilcek yenilikler yapmaya çalışan usta şairlerimizden..
• siirleri ile beni ilk etkileyen sairdir kendileri. okul kutuphanesinden butun siirleri adli kitabini almistim ve geri vermemistim. hatta yaninda kankalari melih cevdet anday ve oktay rifat'in kitaplarini da indiragandi yapmistim. simdi bir arkadasimdalar. ben orhan veli'den gectim, iyi bir baslangicti.
• zannımca en özgün türk şairlerden biridir.
  
  genelde şiirleri pek sevmeyen biri olarak bir gün müşfik kenterin tek kişilik oyununa gitmiştim. oyun orhan veli kanık'ın hayat hikayesini anlatıyordu. müşfik kenter'in o müthiş ses tonuyla neredeyse orhan veli'nin bütün şiirlerini dinlemiş olarak oyundan çıktığımda her yerimde orhan veli vardı artık. geçmişte türkçe derslerinde işlediğimiz o sıkıcı, anlaması zor ve soğuk şiirlerden ibaret kafamdaki şiir kavramı tamamiyle değişmişti. artık hep orhan veli düşünüyordum. hatta oyundan çıktıktan sonra babamla girdiğim bakkalda bile oyundan bahsettim. orda da oyundan henüz çıkmış sigara alan bi kadın da orhan veli'nin sigara kutusunun üstüne bile şiir yazdığını söyledi. o an orhan veli saplantı oldu bende. ertesi gün okuldaki ilk işim de kütüphaneden orhan veli bütün şiirleri kitabını yürütmek oldu. tabi bu sadece yirmiden fazla kitaptan birisi. diğerlerini burda anlatmayayim. sonra ben o kitabı o gece sabaha kadar okudum. her şiire aşık oldum diyebilirim. ilk kez bir şiire güldüm, bir şiire hüzünlendim. diğer şiirler gibi kafiye, hece ölçüsü, aruz kasmıyordu hiçbiri. hepsi olması gerektiği gibi sadece duyguyu anlatmak istiyordu. o geceden sonra orhan veli'nin hayatını araştırmayı kendime görev bildim. edebiyattan bu konuyla ilgili dönem ödevi aldım. günlerce çalıştım. en güzel şiirlerini, hayatının en çarpıcı yerlerini sevimli bir şekilde derledim. sınıfa dönem ödevini sunucağım gün çok heyecanlı ve mutluydum. çünkü herkes tanıyıcaktı orhan veli'yi. o gün hoca gelmedi. ilk kez ders boş diye çok üzüldüğümü hatırlıyorum. sanırım bir daha da o ödevi sunma şansım yoktu. tabi herkes mutlu, eğleniyor.birkaç arkadaş bi köşede bir araya gelmiş her birinin elinde birer telefon bir topluluk oldukları halde birbiriyle alakasız bir şekilde mesajlaşıyorlar. gittim onların yanına. her dakika telefon elinde mesajlaşan tiplerden hoşlanmadığım için ters laflar ettim.sonra kavga çıktı. benim hala sinirim geçmemişken yine bir arkadaş geldi; "noldu lan? niye sinirlisin?" dedi.ben onunla da kavga ettim. sonra yine başka bir arkadaş korkarak bana bakıyordu. ona da laf attım. beni en çok anlayan insanlardan birisi geldi yanıma. onu da azarladım. sonrasında okuldan kaçtım artisliğine. gittim evde ağladım. ergenim ya o sıralar. ama sonra geçti buhranlarım. ertesi gün barıştık hepsiyle. orhan da duruyo işte kütüphanede(evdeki). ama şiirleri belli aralıklarla içimden tekrarlarım. hepsi de hala çok güzeldir. çabalamaz ama vurur.
  
  her zaman, fakat, bilhassa
  beni sevmediğini
  anladığım zamanlarda
  görmek isterim seni de
  annemin kucağından
  seyrettiğim insanlar gibi,
  küçüklüğümde...
• şiiri düz yazı misali okuyan şairimiz.(garip akımının özelliğidir)
  http://www.kultur.gov.tr/…an_veli_guzel_havalar.mp3
• sevdiğim insanlara
  kızabilirdim,
  eğer sevmek bana
  mahzun durmayı
  öğretmeseydi
  
  dizelerinin sahibi şair. kimseye kızamamak benim için bir çeşit aptallıksa da en azından orhan veli'yle paylaştığım bir aptallık olması beni teselli ediyor.
• korkum, onun da facebook insanları tarafından keşfedilip hergün 3526564545 kişi tarafından şuursuzca şiirlerinin paylaşılması.
• bilmem ki nasıl anlatsam
  nasıl, nasıl size derdimi
  bir dert ki yürekler acısı
  bir dert ki düşman başına
  gönül yarası desem
  değil
  ekmek parası desem
  değil
  bir dert ki
  dayanılır şey değil
  
  ekmek parası ve gönül yarasının ötesini, görülemeyeni görüp hayatta kalmış ve bunu anlatabilmiş bir yalvaç, ülkemin şiirini olması gerektiği yere getirmiş, yaşadığı yıllarda ortalığı kasıp kavurmaya başlayan varoluşçuluğu ve ondan çok önceleri avrupanın kalbinde atmaya başlamış romantizmi eşsiz bir biçimde ifade etmiş bir modern zaman peygamberi.
• bu memleketi yıllar önce çözmüş güzel adam.
  
  "denizlerimiz var, güneş içinde;
  ağaçlarımız var, yaprak içinde;
  sabah akşam gider gider geliriz,
  denizlerimizle ağaçlarımız arasında,
  yokluk içinde"^*