• geçmişe götürüp, gözleri nemlendirmiştir. şuradan izlenebilir.

    edit:

    şahsımı derinden üzen kötücül yorumları okumama ve şaşırmama sebep olmuş reklam. hakkında, <cips ayağına sizi ne siktik> yorumu yapılmış. ki ben hatırladığım kadarıyla cips 50 bin liraydı ve bu zamanın şimdinin neredeyse 25 kuruşuna denk geliyor. 25 kuruşluk bir konunun, insanın içerisindeki kötülük düşüncelerini uyandırmaması gerektiğini düşünüyorum. güzel bir an yaşatmıştır belki sana o cips, güldürmüştür, doyurmuştur. hayal kurdurmuştur. arkadaşlık kurmanı sağlamıştr. belki ilk defa bir kızla elini tutman için önayak olmuştur. oyun oynatmıştır, şimdilerde steam'de 149 lira verip, 3 saatte bitirdiğin oyundan daha fazla zevk vermiştir. çoğumuz o 25 kuruşla aldığı şeyi bugün bile hatırlıyor. hafızanda 20 yıldır duran güzel bir anı var. şimdi 250 bin liralık bir ev almak için hiç hayal kurup kurmadığını düşün. ben şimdiye kadar böyle bir hayal kurmadım. çünkü bir ay sonra alacağım maaşla, internetimi, netfilix'imi, iki ay önce aldığım marka gözlüğümün taksidini ödemeye çalışıyorum; ve bunlarla mutlu olmam çalışıyorum. tek başıma yaşamaya başlayana kadar fatura ödeme konusunda, çocukluğumdan aklımda kalan tek şey; ptt'ye yürüyerek gidip gelmekti. evimize yürüyerek 20 dakika uzaklıktaydı ve annem başıma güneş geçmesin diye önü hasırlı şapkayı takardı kafama. öyle güzel parlardı ki, şimdi gözlerim yaşlandığı için soluk bir pastel turuncu gibi gördüğüm gökyüzü. eve varınca içtiğim soğuk su gibi serinletmiyor şimdilerde içtiğim sular. çünkü 7 dişimde dolgu var ve dişlerim hassaslaştığı için sıcak su ekleyerek içebiliyorum anca.

    şimdi subway'de yanına o çocukluğumuzun 50 bin lira olan ruffles'lerden ekliyorum sadece bir tuşa basarak. aynı o günlerdeki gibi, içinden belki 4 belki 5 tane çıkıyor; 10 tane de yesem karnımı doyurmuyor. o zamanlar doyuruyordu ama. hatta şimdi 10 tanesinin tat vermediği gibi tat veriyordu.

    şimdi apple başlığında marka fan'ı olan çıpırlar; o günlerin mutluluğu ile kıyaslayabilirler mi, 17 inç imac'lerine sarılırken.

    önemli olan nokta buydu. kaçırılmaması gereken bir nokta olduğunu düşündüğüm için yazmak istedim.
  • hangi ajansa yaptırmışlarsa tebrik ederim dediğim nostalji yaptıran, beyin yakmayan, göz yormayan, kalite reklamdır.
    edit: imla

    ek : yanlız o taso olayı biraz fazla kaçmış ekleyeyim dedim. zira ben ruffles ı sadece taso değil herdaim tadı ve kalitesi için severdim, benim için tüm cips markalarından daha üstündü. şimdi chips master var üzgünüm ruffles. artık ikinci sıradasın.
  • ruffles'a karşı sempatimi arttırmıştır.
  • vasattır.

    reklamdan aklımda kalanlar: taso, taso, taso, taso...

    yazarlığını kim yaptıysa çok fazla tekrara düşmüş. pek nostaljik de gelmedi bana. elle tutulur tek şeyimiz tasoydu, oradan yürüyelim demişler sanki. onu da aynı animasyonu tekrar tekrar koyarak yapmışlar. duygusal olalım derken duygusuz bir reklam çıkarmışlar ortaya.
  • ne güzel söylemiş.

    <<güzel olan tasolar değildi belki de, oyun oynamak, arkadaşlarla birlikte olmaktı, yoksa aynı taso işte, şimdi de var>>

    ruffles bey, üzüyorsunuz.
  • nedense en çok "yoksa aynı taso işte, şimdi de var" kısmında etkilendim.
    duygulandıran reklam.
  • taso viralidir. ne virali hatta taso taso ve paso taso.

    bir de bu nostaljili reklam çocuklara değil, 90lı yılların sonuna doğru çocukluğunu yaşamış büyüklere hitap ediyor.

    tüm çocukların taso bayramı kutlu olsun.
  • o yıllarda taso uğruna sağlam cips sattıklarını kabul eden vasat yapım.
  • aşşağa geliyo musun?

    gibi efsane bir cümleyi içinde barındıran reklam. hey gidi çocukluk be.
  • duygulandım arkadaşım. real'de ruffles kolilerinin içinde mıncıklayarak paketten aldığım ama tek cips almadan en gıcırından 22 tasoyla eve döndüğüm günleri anımsadım. vay amk ne günlerdi be.
hesabın var mı? giriş yap