sinan oruçoğlu

• çirkin ağacı adlı ilk şiir kitabı yasakmeyve-komşu yayınları'nca yayımlanan genç şair.
• dokuz eylül üniversitesi eğitim fakültesinde araşrıma görevlisi
• şiirleri ilk okunduğunda kalbinizin üstünde esmeye başlayan bir “ses”in fısıltılarını hissedebileceğiniz bir şair sinan oruçoğlu. asla dağılmayan sağlam bir yapı, özgün imgeler ve içten içe akıp giden bir ritim duygusu…
  
  yol
  
  kendime başlamak farz oldu
  
  uzun bir marazdan doğmuşum ben
  annemin gözleri acınacak bir ağaçmış
  babamın teni durulmaz bir rüzgar
  yeryüzü serhoş etmiş içimi
  yeryüzü tok içimli bir esrarmış
  
  kucağa sığmaz bir urmuşum
  herkesin saate baktığı vakitte
  bir yıkıntı olmuşum kendime
  taşımayla bitmeyecek bir yıkıntı
  gömleğim zifiriymiş, boynum
  dayanmazmış bu kire, geçermiş
  o mevsim de benim geçtiklerimle
  
  kendime başlamak farz oldu
  
  uyku boşlukmuş uyanıklık ateş
  çamların dibinde dururmuşum
  ellerimde leylak, ateş ensemi kemirdikçe
  giz budur, dermiş gece
  sözcükler zehirli birer başlangıçmış kendime
  onlarla kurulmuş yoldan geldim
  buraya geldim zehirli sözcüklerle
  uzun bir marazdan doğmuşum ben
  dile gelince çirkinleşen, acımsı
  bir tat bırakan tende
  
  çocuklar yağarmış odaya yokluktan
  harfler, alkol günleri, yıpratıcı zaman
  yıkamakla geçmez karartıymış yüzüm
  kendini kanat sanıp çırparmış
  bütün halleri kalmak olan
  dönüp durduğum bir labirentmiş ev
  şiirler bahçeye çıkarmış
  
  kendime başlamak farz oldu
  
  aksi desem ağırıma gider, hasta!
  gözlerimi kapayıp bakarmışım aynaya
  yağmur benim sevincimi silmekmiş
  yağmur ben yokken gelmekmiş...
  
  ii
  
  kaldığım yeri unutmuşum
  bilinen zamana geçmeli öyleyse...
  
  anneme, benden artarsa bir sıkıntı
  daha doğur dediydim, rahatlarsın!
  utandı ve beni kendime fırlattı
  dünyada bir sinek gibi gezindim
  çorap yıkadım, ten ütüledim
  çıkmaz evlere girdim ah !
  ellerimi uçuşan şeylere buladım
  içimde gizli bir görev vardı hep
  ağaçların görünen yüzüne saklandım
  
  kendime başlamak farz oldu
  
  farzı kucağıma aldım, soyundum
  velev ki ben baştan sona yanlışım
  adımı koymanın anlamı ne
  adıma dokunmanın, bu toprak beni
  benden edecekse bu toprağın
  
  sana yürümek yanılgısı ömrüm
  asıl yanılgı yalnızca yürümek
  rüzgarı hiç anlamadım suyu hiç
  yollar sallandı bende
  
  iii
  
  bavulumun içine adımı yazıyorum
• aşağıdaki şiiri yazan, şiir dünyasında adını daha sık duymayı umduğum kişi.
  
  vertigo
  
  geçici bir zaman daha buradayım
  
  bu tuhaf ağırlık gene geldi
  canımda bir eksilme var
  
  bombalar patlıyor sözcüklerin içinde
  küfrüm etkisini yitirdi
  yok oldu alıngan tepeler
  şimdi bir ipin üzerinde dümdüz yürüyorum
  yere çakılınca uyanmak üzere
  uyanınca derin uyumak üzere
  canımda bir eksilme var
  yere bakınca dünya kararıyor
  düşersem kalbine batarım
  düşmezsem kendime
  
  geçmeyen bir söküğüm vardı
  onu gösterecektim terzime
  dünyadaki sökükleri gösterecektim
  aklımın yamalı yerlerini, kapanan yollarımı
  bir şehir çok kasvetliydi örneğin
  orayı ağır kılan şeyi
  anlamakla susmak arasındaki anlamsız çizgiyi
  kalakaldım bir toz bulutunun içinde
  aklım kamaştı, yine aynı yere vardım
  yoğun bir bulantıyla sabahları erken kalktım
  geceleri geç yattım inanmadığım tanrımla
  dünyada dolanan bir şaşkınlıktım önceleri
  yarım bırakılmış bir şeydim
  ayakları oyulmuş anneme baktıkça
  bulmacadaki anahtar sözcük çıktı ortaya
  sokak boşaldı, şehir boşaldı
  yüksek bir yerden dağıtılmış bir meydana
  sevdiğim şarkılar çalınmaya başladı
  kaçarken bunu dinledi herkes
  
  bu tuhaf ağırlık gene geldi
  kapının önünde bekleşen kalabalık
  sanırım hiç gitmeyecek
  
  eksile eksile akacak
  kararsız bir hayat
  
  ateş almaya geldimdi
  bir buzulun üzerinde uyuyakaldım
  
  gözlerim açık
• bu evde artık şiir yazılmaz
  bu evde artık düzyazı... yazılsın bitsin!
  gönlüme bir hafız dadandı sanki
  ezberden ağlıyor, ezberden gülüyor
• çapak
  
  bana dilini öğret ve sözcükler fısılda
  insanın insana yüklediği acıyı anlat
  göze inen perdeyi anlamak için
  şiire başla
  
  bir harfin etrafında dön ve
  dön
  
  baktığın ağaç kurumayı öğrensin senden
  suya gir ve ağla
  dibe yaklaştıkça aşk yakınlaşır
  gizli bir uçurum vardır
  harflerle harfler arasında
  o uçurumu bul ve atla
  
  sesim bir suç gibi kalsın kulaklarında
  yine bilmediğin bir dile akıyorum
  gün uzar, uzar ve kopar nasılsa
  
  uzayan saçlarına siner dalgınlık
  söze iner dalgınlık
  yakaya takılan gül solar
  insana yakılan ağıt
  insanı unutur bir zaman sonra
  
  bana dilini öğret ve sözcükler fısılda
• türkiye standartlarının bir hayli üzerinde olan akademisyen. derslerini zevkle dinlettirir, saçma sapan yazım kurallarını ve anlatım bozukluklarını anlatmak yerine dil ve edebiyat hakkında konuşur, aydınlatır. baska bir dersinize girmeyecek olması da üzüntü vericidir.
• ''mutsuzluk dünyada durulan bir yer adıdır"
• akdeniz üniversitesi iletisim fakültesi'nde ögretim görevlisi.
  akademisyendir, hocadir, arkadastir, esdir, dosttur.
  edebiyata bir gram ilgim olmamasina ragmen sirf sohbetine katilabileyim, dinleyebileyim diye seçmeli ders olarak "çagdas türk ve dünya edebiyati" dersinin de hocasidir.
  sevilesi, sayilasi hocalardandir..
• akdeniz üniversitesi'ndeki görevine son verilen değerli hocadır. öyle bir hoca ki müfredat dışına çıkarak saussure anlatan, semiyolojiyi ön planda tutarak derslerini işlerdi. hal böyleyken bir yıldır koca fakülteye lise müdürü gibi çöken zihniyet (bkz: ahmet ayhan) tarafından hiçbir gerekçe gösterilmeden fakültedeki görevine son verilmiş.