tarkan

• evet, o adam benim diyebilmiştir ya bu adam zamanında, beni ilgilendiren odur.
  kameramanlara dönüp "hesabımı vereceğim tek yer orasıdır, sizler değilsiniz, kimseler değil" diyişindeki o kıvam. küstahlık değil, kibir değil, kırgınlık değil. kendini bilmek, kime ait olduğunun ve ne olduğunun farkında olmak..
  evet bu hatayı yaptım, pişmanım diyebilmiştir ya.. insanlarla uğraşmak, günahlarını hatalarını didik didik etmekten bir adım öteye geçebilip, bu davranışlarının arkasında takındıkları tutumları, anlayış şeklini değerlendirebilsek ve kendimiz için gereken mesajı alabilsek biraz daha insan sıfatına nail olmuş olacağız. biz illa ki vitamini kaçırmak peşindeyiz.
  
  yaptığı hata ne olursa olsun, sanatçı olması gündemi ne kadar etkileyeceğini bilmiyormuş gibi davranmasının üstünü örtmüyor elbette. onu zaten geçelim bir kalem.. (uyuşturucu için konuşuyorum)
  
  ama tarkan'ın tutumlarında çok müstesna ve mukaddes bir husus var ve öyle ki bunu yıllardır istikrarlı bir biçimde sürdürüyor olması tutarlılığını ve samimiyetini gösteriyor.
  "kendini bilmek".. elini taşın altına hiç düşünmeden koyabilmek ve dengeyi bulmak için dengeleri altüst ederken kendisini de harcatmamak çok büyük hünerlilik ister. mertlik ister..
  
  popülerliğimi yitiririm endişesiyle zerre kadar iki yüzlülük yapmayarak, bütün bunlara sebep kendi içinde oluşturduğu o karanlık boşluğa kendisini bırakmayarak kendini itiraf edebilme ve kendini bilme özelliği sevdirtiyor bu adamı..
  
  yolu her daim açık olsun. pop müziği sevememiş bir insan olarak, tarkan'la 90lara da selam çakmadan geçip gitmem yakışık almaz tabi. hadi bakalım.