• bu tablo, gerçek bir hikayeyi anlatmaktadır: 1816’da, ingilizler, bir sene önceki waterloo zaferinin ardından, fransızlara, senegal’daki st. louis limanını veriyorlar; devralmak üzere, bir filo ile yola çıkan yeni yönetimin, filonun başına getirdiği kaptan, de chaumereys, elli üç yaşında, hayatında değil filo, bir gemi dahi yönetmemiş bir adam ve görevine torpille getiriliyor. filodaki dört gemiden medusa’da, 400 civarında yolcu var, bunlardan biri de, senegal’i yönetmek üzere tayin olan schmaltz. bir an önce senegal’e ulaşmak amacı ile schmaltz, rotayı değiştirmek üzere kaptana baskı uyguluyor ve bol kayalıklı, sorunlu bir rota olan arguin üzerinden gitmeleri için ısrar ediyor. diğer gemilerden hızlı giden medusa tehlikeli sularda tek başına ve yol, yordam bilmeyen bir kaptanın elinde kalınca, birkaç gün içinde karaya oturuyor. altı filikaya gemideki zenginleri, yiyeceğin çoğunu yerleştiriyorlar, kaptan ve hızlı gitmesi için tutturan schmaltz da filikalardan birinde tabii; 150 civarındaki gariban mürettebatı da, geminin direk ve tahtalarını söküp yaptıkları sala dolduruyorlar, yanlarına da, şarap, su ve un veriyorlar ve salla filikaları birbirine bağlıyorlar. salın ilerlemesini sağlayan hiçbir gereç yok, salı çeken filikalar. bu şekilde bir süre gidiliyor, ancak, saldakiler kurtulma şansının çok az olduğunu anladığı için, filikalara atlamaya başlıyorlar. de chaumereys, filikaların kurtulması için sonunda salı çözme emrini veriyor ve onları deniz ortasında tek başına bırakıyor. denizcilerde geceye doğru baş gösteren sinir bozukluğu, kavga, cinayet ve intiharlara kadar varıyor ve daha ertesi sabah, 20’nin üzerinde kayıp yaşanıyor. açlık, susuzluk, uykusuzluk, ümitsizlik her gün artıyor ve özellikle hava karardıktan sonra, kim kimi öldürebilirse, kendini şanslı sayıyor. hatta açlıktan ölüleri de yemeye başlıyorlar. arkada kalan gemilerden argus, 13 gün sonra yetiştiğinde, salda sadece, delirme noktasına ve ölüme çok yakın onbeş kişi buluyor, ki bunların da beşi zaten daha bulunduklarının haftasında ölüyorlar. de chaumereys, mahkemeye çıkarılıyor, ancak suçlu bulunmuyor.

    bu tarihi olayı anlatan tablo 18. louis tarafından louvre’a bağışlanıyor.
  • bu deniz trajedisinin en ilginç yönlerinden biri, mayonezle ilgili. 1800'lerin başlarında, fransızlar mayonez endüstrisinin lideri ve üretimleri 20 milyon ton civarında.
    medusanın taşıdığı yükler arasında, 12.000 şişe en iyi cins fransız mayonezi de var ki, gemi st. louis'ye ulaştığı zaman, buradan meksikaya gönderilmek üzere yüklenmiş. geminin battığına dair haber meksikaya ulaştığında, bunu gayrıresmi bir yas günü ile anmaya karar veriyorlar ve bir kelime oyunu ile, bu yas gününü, beş mayıs olarak kabul ediyorlar; "sinco de mayo" (the mayonnaise sinking) günü, "cinco de mayo" (beş mayıs) olarak belirleniyor.
  • theodore gericault bu resmi 1816'da gerçekleşen olaydan yola çıkarak yapmıştır. fransa'nın yüksek rütbeli subayları afrika'ya giderken, bindikleri gemi batar ve sandallara sığmayan 147 yolcu derme çatma yapılmış bir sala üşüşür, ama onları sandala bağlayan ip kopar. subaylar salda ortada oturmaktadır. en dışta kalan 20 kişi ilk gece kayıplara karışınca herkesin ortada oturmak için savaşması üzerine subaylar 65 kişiyi öldürür, bir hafta sonraysa 15'i sağlam 28 kişi kalmıştır. saldaki doktor (yanılmıyorsam savigny) umutsuz durumda olanların -kendi dahil- denize atılmasını önerir. gene onun önderliğinde, hayatta kalmak için ölülerin etleri yenir. 13. gün bir kurtarma gemisine rastlanır, ilk anda onları görmeden uzaklaşan gemi iki saat sonar döner ve kalanlar kurtulur. gericault bu resmi yapabilmek için hastanenin yakınında bir atölye kiralamış, gidip ölüleri incelemiş ve olayla ilgili kitap yazan savigny'den bilgi almıştır. kendi coşkularını, bunalımlarını dile getirmek için de bu konuyu seçmiştir. resim çok yankı yaratmış, romantik resmin * yayılmasına da yardımcı olmuştur. kompozisyon piramit şeklindedir. sol taraftaki umudunu kesmiş görünerek sırtını uzaktaki gemiye vererek oturmuş figür ve etrafındaki ölü/yaralı insanlarla sağda coşkuyla gemidekilere gözükmeye çalışanlar arasında dramatik karşıtlık vardır. o zamanki iktidara eleştiri niteliğinde de olan resmin boyutları 15'e 8 metredir.
  • theodore gericault'un louvre müzesinde sergilenen çaprıcı eseri. 2 temmuz 1816'da senegal'e yol alan fransız gemisi medusa'nın afrika kıyıları açıklarında karaya oturmasından sonra gemide bulunan 400 kişiden botlarda yer bulamayan 146 kişinin bir sala sığınmasını konu alır. on gün boyunca sal üzerinde mücadele veren 146 kişi sonunda bir geminin yelkenini fark eder ancak geminin dikkatini çekmeyi başaramazlar. onları göremeyen gemi, argus, beş gün sonra onları fark eder ancak salda sadece 15 kişi kalmıştır.
  • bu resimde poz verenlerden birisi de delacroix'nin ta kendisidir.
  • louvre müzesi ne girip gezdiğimde binlerce eser arasında en çok dikkatimi çekmiş, en çok zamanımı çalmış, karşısına oturup hikayesini dinletmiş muhteşem bir eser. bu güzel eserden hemen sonra (sanırım iki aşama sonra) mona lisa olması ve dolayısıyla çok da fazla değer görmediğini söylemek mümkündür sanırım. baktıkça detayları keşfetmek, salda bulunan kişilerin birbirlerine olan tezatlıkları, hayatta kalma mücadeleleri, ölüme doğru sürüklenirken birine asılıp tutunmaya çalışmaları muhteşem bir gerçekliktir. dahası ne olursa olsun bir umut, son bir güçleriyle kendilerini fark ettirmeye çalışmaları, o ana kadar orada neler olduğunun muamması, gerçekten olağan üstü bir eserdir.

    gericault diğer başka eserleri gibi kocaman eser edilmiştir.
  • géricault resmetmeden önceki hali ortaya çıkmış.

    (bkz: kim jong-un'un komutanları ile bindiği tekne)
  • büyük bir hikaye anlatır. insan terk edilmiştir. hiçbir idealizm, hiçbir kutsal yoktur bu tabloda. bazıları sandaldaki direği haç olarak yorumlar, ama bu tanrısız, dinsiz bir haç.
    piramidin tepesinde sinyal taşıyan adamın üzerinde mavi-kırmızı-beyaz renkler var; politik, cumhuriyetçi bir tablo, o zamanlar bu renkleri tablolarda göstermek yasak olduğu için aynı zamanda da polemik bir tablo, royal güce karşı ve o zaman görenler bunu biliyordu. geleneğe ait değil, baudelaireci anlamda romantik ve modern. başta rejim tarafından tamamen sansürlenmemek için farklı bir adla sunulmuş. tabloda hiç kadın yok ancak olayda gemide kadınlar da olduğu söyleniyor.
    ortadaki figürlerden yüzü bize(izleyene) dönük olanlar ölüm tarafında, biz ölüm tarafındayız çünkü ön planda ölüler var, arkadakiler hayatta kalmaya çalışıyor. tabloda feminen görünen şeyler var; kıyafetler, suya düşen adam. vücutlar güzel ama formlarını kaybetmişler. bedensel ideallik yok. bu yüzden de modern sayılır.
    solda ölüyü tutan adam baba olarak yorumlanıyor. ölüden daha trajik bir canlı. pieta'ya benzeyen bir figür, meryem'in isa'yı tutuşuna benziyor, bu yüzden baba ve oğul olarak yorumluyorlar.
    tepedeki adam siyahi ya da melez, gericault köleciliğe karşı. fransa'da kölecilik 1848'de terk ediliyor, geç bir tarih. gericault siyahlar beyazları kurtaracak diyor, bu tablo klasik tablolar gibi avrupayla gurur duymuyor, kölecilikle suçluyor.

    michelangelo tarzı bir güzellik var, eller ve sırtlar çok güzel, fransız resmindeki en güzel eller bile denebilir. baba olarak görülen adamın tuttuğu ölünün diğer eli, açık ve büyük, izleyiciye dönük, ölümü arzulayan bir el.

    le radeau de la méduse'ü yaptığı dönemde gericault'nun teyzesiyle gizli bir ilişkisi var, bu dönemde suçluluk ve melankoli hissediyor ve bunu resminde görebiliyoruz.

    bu tabloyla analojik ilk tablo delacroix'nın la liberte guidant la peuple'ü. taşınan bir bayrak var ve piramidin temelini yine ölüler oluşturuyor. ama burada yaşayanların bize dönük yüzünü görüyoruz, hala umut var.

    gericault'da ölüler hep ilk planda. melankolik, suçluluktan bir türlü kurtulamayan bir adam. ama delacroix'da umut var ve yaşayanlar ölüleri geçiyor, geçmişten gelen bir anlatı yok, gelen devrimi anlatıyor, tamamen modern.

    tablo yapılırken gericault tablonun gittikçe kararmasına sebep olan bir madde kullanmış. ama orijinal halini bilelim diye bir şeyler yapmışlar tabloya, orasını tam bilemiyorum.
  • güzel türkçemizde medusa'nın salı olarak geçmektedir.

    (ayrıca bkz: medusa'nın çarşamba)
  • medusa'dan sağ kurtulanların moritanya'daki korsanlarca rehin alınıp osmanlı'ya satılması da ayrı bir gurur kaynağıdır!

    avrupa tarihine ve sanatına mutlaka bir şekilde etkimiz olmuştur.
hesabın var mı? giriş yap