• konu ile ilgili başka bir kaynak için :

    http://www.time-management-guide.com/burnout.html
  • içinde bulunduğum durum, bakalım destek almadan atlatılabiliyormu?
  • siz sırtüstü yatarken biri gogsunuzun ortasina ayagiyla bastiriyor gibi gelebilir, her türlü sorumluluk fazla gelebilir, yok olmak ya da görünmez olmak isteyebilirsiniz. tatile gitmek sanki en iyi recetedir, ama yapmaniz gereken işler mecburiyetler varken bunu dahi yapamazsanız...uyumak da bir kaçış olabilir. telasa gerek yok.
  • bu konudaki araştırmalar genellikle maslach tükenme ölçeği üzerinden yapılır. internette testi bulunabilir.

    (bkz: maslach tükenme ölçeği)
  • tıp fakültesi 3. sınıfta başıma gelen.
  • dağhan külegeç'in de bir dönem yaşadığı fakat büyücü ve alternatif tıpla üstesinden geldiği sendromdur. sizde hıyar gibi psikolog arayın kendinize...

    http://www.hurriyet.com.tr/…on/17810431.asp?gid=380
  • (bkz: dağhan külegeç)
  • (bkz: charles bukowski ile stockholm sendromu)
  • bugün teslim edeceğim mezuniyet projemin ana konusu. genellikle birebir hizmet veren hizmet sektörü çalışanlarında görülüyor. sürekli stres yapıcılara maruz kalmanın ve tek taraflı vermenin sonucu. destekleyici yönetimin olduğu bir işyerinde çalışmıyorsanız; devamlı kendinizden bir şeyler veriyorsunuz ama verdiğiniz enerjinin yerini dolduramıyorsunuz. en sonunda da "artık verecek bir şeyim kalmadı, tükendim" diyorsunuz...

    bu sendromun oluşumu yavaşlasın diye kişi kendini hizmet verdiği insanlara insan gibi davranmadığı yerine nesne gibi davrandığı, empati kurmadığı, yabancılaştığı bir süreç yaşıyor. yani çağrı merkezleri aradığınızda müşteri temsilcilerinin size mesafeli davranması, sizin derdinizi, hissettiklerinizi anlamaması, kendisini sizin yerinize koymaması, robot gibi olması bu sendromun bir sonucu.

    bu arada bununla ilgili bilgiye ulaşmak isteyenler için ösym nin tez merkezinde birçok meslek grubu için yapılmış çalışmalar var. http://tez2.yok.gov.tr/
  • beni yaklaşık 6 hafta civarında bir süre etkisi altına almış sıkıntılı durumdur.

    askerlik sonrası çok da tartmadan kabul edilen bir iş, omuzlara aniden yüklenen ve taşıması kolay olmayan sorumluluklar, yeni girdiğin şirkette kendini sevdirme, işini doğru yapma, çalışma ve yaşama koşullarına alışma, işi toparlama, sonuca çok yaklaşma ve bu meşakatli projenin birden çöpe düşmesi (bkz: libya), nihayetinde herşeye baştan başlamak zorunda olma sonucunda yaşadığımı düşündüğüm sendromdur. ilk başta yüksek enerji ile, "o zaman yeniden başlasın herşey" desem de bir süre sonra ciddi bir çöküş ile yeni hiçbir şey yapacak enerji bulamadığım ve resmen ergen triplerine girdiğim bir süreç yaşanmıştır.

    en belirgin olan ve geriye dönüp baktığımda beni hayrete düşüren durumlar şöyleydi;
    -işe gitmeyi bir angarya olarak görmek
    -neden işe gidildiğini çok da anlayamamak
    -sabah çok yorgun, çok geç kalkmak ve işe geç kalmak
    -hiçbir işe konsantre olamamak, anlık ilgi patlamaları yaşayıp sönmek
    -yeni sorumluluklar almaya heves duymamak
    -işyeri ile bağlantılı her konuda genel bir tahammülsüzlük

    yazınca bir daha şaşırdım. bu dönemin depresyon olmadığına kanaat getirmemdeki neden ise ofisten çıkar çıkmaz ambalajından yeni çıkmış bir çift spor ayakkabı gibi gıcır gıcır hissetmemdi. o zaman anladım ki benim sıkıntım alenen işyeri ile ilgiliydi.

    fiziksel bir iş olsaydı yaptığım, sanırım nasıl olsa iş hep aynı der ve bu kadar düşünmezdim. ama iş proje olunca, düşünmek kafa yormak ve bunların üzerine üretmek gibi bir süreç olunca, birden sayfa çevirmek kolay olmuyormuş demek ki. internetten bol bol bu konuyu araştırdım. en ciddi sorun da zaten sabah kalkıp işe gitmenin ömrümden ömür götürmesiydi. düzenli spor -ki zaten herşey buna bağlanmazsa olmaz, sağlıklı bir diyet, bir de sabah uyanma rutinini değiştirmek ve teknolojiyi hayattan biraz uzaklaştırmak en sık gördüğüm, faydalı tavsiyelerdi.

    spor, sağlıklı yaşam zaten ilk defa duyduğum şeyler değildi. ama sabah uyanır uyanmaz yataktan fırlayıp robot gibi giyinmeye başlamak yerine az keyif yapmak, müzik dinlemek, bir şeyler okumak vs. her sabahın birbirine benzemesini engelliyormuş. bütün günü bilgisayar başında geçiren bir insanın kendine ait zamanında "daha az ekrana bakması" da oldukça faydalı bir durum.

    bir de kasmamak lazım. olur böyle şeyler.
hesabın var mı? giriş yap