yalnız yaşayan insanın evindeki hüzün

• kişi, arkadaşlarıyla dışarda bir güzel eğlendikten, muhabbet ettikten sonra evine ilk girdiği anda tenefüs eder evinin boş odalarının ve sessiz odalarının hüznünü. yatağa atar bedenini ve boş boş tavana bakar. kornişten veya televizyonun genleşen devlerinden gelen "tık" sesleri eşlik eder yalnızlığa. genelde kedi veya herhangi bir kafes kuşu bir nebze olsun iyi gelir bu hüzne. peki bu evdeki hüzün kötü müdür? her zaman değil. zira bıkıyor insan bazen kalabalıktan ve yaşamak istiyor bu hüznü.
• (bkz: lüzumsuz yere ağlaşmak)
• aman canım, bu misafir gibi değildir öyle bir gitsin bir gelsin. bildiğin evin diğer elemanıdır. seninle beraber yaşar. tanıştıktan sonra birlikte yaşadığınızı anlarsınız. o kadar da ürkütücü değil. tanısan seversin.
• en zoru da, girerken kendine hoşgeldin demek, çıkarken kendini uğurlamak.
  arkadaş, eş, dost, sevgili gelir ama sabah sizinle kalkmaz o deyuslar. "sen yat, istediğin zaman kalkarsın" dediğine uyarlar hemen; biri olduğunda da yalnızlık çeker seni, ah seni.
• (bkz: yalnız yaşayan insanın elindeki hüzün)
• bu hüzüne eşlik eden ise buzdolabı nın tam takır boş olmasıdır.
  evin içinde zaten yalnız olmaktan dolayı yaşanan hüzün, ağzın kuruması ile birlikte su dışında bir alternatif aranmasına yol açar, buzdolabına bakılır sadece bir parça peynirden başka bir şey olmayınca, akşamüstü üşengeçlik edip markete gitmediğiniz için kendinizle ince bir hesaplaşmaya girişirsiniz. bir lipton ice tea de yaramı sarardı ühü !
• insan, bırakılan şeylerin öylece kaldığını gördükçe daha da artar. koltuğun ucundaki kitap ters çevrilip kapağı görünecek şekilde bırakılmıştır, yere düşen bir örtü öylece durur günler boyu. alıp düzeltmesen düzeleceği yoktur hiçbir zaman. kapıya dokunmasan senden başka biri dokunmayacaktır haftalarca. bir odaya girmesen, asla insan görmeyecektir o oda.
  
  zordur yani. var olduğunu anlayamazsın çünkü. anlamlandıramayınca başkalarıyla... varlığından etkilenen kim ki?
• yemek yerken ortaya çıkar.
• kaan sezyum'un mukemmel yazarligi ve samimi duygulari ile cok guzel anlattigi huzun.
• her sabah alarmın sesiyle uyanırken ortaya çıkar bu durum.güzel şevkatli bi sesle güzel bir sabaha uyanmak varken bu şahıs her zaman alarm sesiyle rutin monoton yalnızlığına uyanır.