yeşil deniz

• ismail'i, sülüman 'ı, emin'i, cemil'i sanki tanıyormuşuz gibi, sanki bizim mahallenin abileri gibilerdi. hele o bahri yok mu bahri, ne desek az.
  
  üstteki entrylerde söylendiği gibi, ülkeye ağır geldi, bünyesi kaldırmadı. alıştırılmışlar artık amerikan çakması dizileri izleyip, tel tipleştirilmeye, olmadık hayatlara özendirilmeye. kendi özünden, değerlerinden, memleketinden manzaralar olunca haliyle anlayamıyorlar. egeli olmasam bile hiç yabancılık çekmediğim gösterilen adetlere, geleneklere, iş ve oluşlara.
  
  tekrar bölümlerini dahi izliyorum trt'den, daha önce izlememe rağmen. çünkü samimiyet var, kardeşlik var. bizim insanımız var.
  
  sülüman'ın paraları aldıktan sonra pastaneye gidip yaşpasta yeme sahnesi de ağlatmıştır. o nasıl vuruştu öyle kalpten be abicim.
• trt'nin her zamanki gibi yarıda kesip bitirdiği dizidir.