32 yaşında olmak

• bi gelse de rahatlasak, cenabet yaşta yaşamak ne zor zanaatmiş götümüze gire gire öğrendik.
• bu sene vardığım nokta. tamamlamak üzereyim hatta. özet geçiyorum, bi bok anlamadım.
• "bu yaşa kadar evlenen arkadaşlara takılan çeyrekler ile ganyan bayii açardım açık mert korkusuz" düşüncesinden başka bir handikapı olmayan durumdur.
  81 nesli her şeye alışkındır, şaşırmaz, dert etmez (bkz: #33177274)
• 3 saattir içinde bulunduğum durum. ortam güzel, bir anda çok değiştim, kendimi acayipman olgunlaşmış görüyorum, evet, evet.
• şu anda sürdürmekte olduğum durum; insan kendi kendine "nereye gitti bu kadar yıl? ben niye 32 yıl yaşamışım gibi hissetmiyorum? lafa gelince 32 yıl kulağa bayağı fazla geliyor" diyor. hayatın ertelemek için aşırı kısa olduğu gerçeği bir kez daha tokat gibi vuruluyor yüzünüze; o yüzden, 32 yaşına daha çok var diyenler: gelin bir kez daha düşünün isterseniz :)
• 32 yaşında olmak değil de 32 yaşında olup hala bir baltaya sap olamamak. işsiz güçsüz parasız yuvasız. yani yuva dediğim eş, çocuk. esra erol'da izliyorum tinerci insanlar bile evlenip çocuk falan yapıyorlar. ben böyle hiçbir yere, hiç kimseye ait değilmişim gibi. çok acayip gerçekten. böyle puşt gibin ibne gibin bişey
• "kendinizi beş sene sonra nerede görüyorsunuz? " sorusunun yegane kesin cevabıdır benim için. pek vizyonlu bir yanıt değil, kabul, ancak ölmez de sağ kalırsam kendimi beş yıl sonra kesinlikle 32 yaşında görüyorum. görebiliyorum değil bak, farazi bir cevap verip kuşku yaratmıyorum; analitik düşünebilen, çözüm odaklı, özgüveni yüksek ve hırslı, kariyer hedefi olan, sürekli gelişime açık, kişisel bakımına ve dış görünüşüne özen gösteren, tercihen lisans mezunu ve 28 yaşını aşmamış bir insan olarak kendimi gümbür gümbür 32 yaşında görüyorum beş yıl sonra.
  
  ee, özlük dosyamı kime veriyorum?
  
  32 editi: hâlâ bekliyorum, kime veriyorum?
• görsel
  
  tam da böyle aslında. nasıl oldu? hangi ara oldu? anlayamadım.
• harikadır.artık daha huzurluyum,daha mutluyum,daha çok sevmeye başladım kendimi,hayattan daha fazla tat alır oldum.sanırım bunun yaşın getirdiği olgunlukla bir ilgisi var bilmiyorum.. geçmiş yıllarla kıyaslayınca artık ne istediğimi iyi bildiğim için rahatım.bu yüzden güzeldir 32.ama yinede mesele sayılar değil tabii ki:)
• hayat her yaşta aynı. 31 yaşında yüzde yüz yabancı sermayeli bir şirkette çalışıyordum. işle ilgili yatırım yapmıştım 30 bin lira kadar. şirketle ilgili problem oluştu ve bizim 30 bin uçtu gitti.
  
  32 yaşımda hayata sıfırdan değil eksiden başladım. kredi kartım yoktu, o ara kredi kartı çıktı. bir yerden alış veriş yapıyor gösterip nakit aldım başka şirkete geçtim. o eksi ile hayata yeniden başlayıp tekrar artıya geçtim. hayatta hiçbir şey için ne geç ne de erkendir. yarın ne olacağını bilemezsiniz. o nedenle bugünün kıymetini bilmek lazım.